Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 21 Μαΐου 2025
Και όμως δεν θα εύρης, αγαπητέ μου· διότι δεν υπάρχει. Άλλως τε ειπέ μου μόνος σου. Ιππίας. Πραγματικώς δεν έχω, Σωκράτη μου, τόρα τουλάχιστον κανέν τοιούτον. Σωκράτης. Ούτε και θα έχης, καθώς νομίζω εγώ. Εάν δε εγώ λέγω την αλήθειαν, συλλογίσου τι εξάγεται από την συζήτησιν μας, Ιππία μου. Ιππίας. Δεν εννοώ τόσον καλά, Σωκράτη μου, αυτό που λέγεις. Σωκράτης.
ΠΟΣ. Εύγε• και τώρα πηγαίνομεν• συ δε, Τρίτων, ακολούθει κολυμβών... Και τώρα που εφθάσαμεν εις την Λέρναν, εγώ μεν θα κρυφθώ εδώ κάπου, συ δε κατασκόπευε• και όταν την ιδής να πλησιάζη... ΤΡΙΤ. Έρχεται πλησίον σου. ΠΟΣ. Πραγματικώς είνε ωραία και ακμαία παρθένος. Αλλά πρέπει να την συλλάβωμεν.
Και πραγματικώς αυτό καλλίτερα εκφράζει εκείνο το οποίον θέλομεν να ειπούμεν. Δηλαδή το κυνήγιον είναι ένα ζήτημα πολύπλοκον, αλλά περιλαμβάνεται τόρα σχεδόν εις μίαν λέξιν.
Λέγε λοιπόν πάλιν, αν παραδέχεσαι το ότι δεν υπάρχει κανέν πράγμα, αλλά γίνεται πάντοτε και το αγαθόν και το καλόν και όλα όσα ελέγαμεν προ ολίγου. Θεαίτητος. Πραγματικώς, όταν σε ακούω να ομιλής κατ' αυτόν τον τρόπον μου φαίνεται ότι είνε παρά πολύ ορθά και πρέπει να φρονούμεν καθώς είπες. Σωκράτης. Τότε λοιπόν ας μη παραλείψωμεν εκείνο το οποίον υπολείπεται ακόμη από αυτό.
Ίσως μεν δεν ομοιάζουσι λοιπόν εις κάποιον τρόπον με εκείνο, με το οποίον τα παραβάλλω. Διότι δεν πολυπαραδέχομαι, ότι, όποιος εξετάζει τα πραγματικώς υπάρχοντα μέσα εις τας λογικάς των αποδείξεις, τα εξετάζει μέσα εις εικόνας αυτών περισσότερον παρά εκείνος, ο οποίος τα εξετάζει μέσα εις τα έργα των.
— Ειπέ μου, Σωκράτη, και όλοι εσείς, που καθώς λέγετε επιθυμείτε να γίνη σοφός αυτός ο νέος, αστειεύεσθε με αυτά που λέγετε, ή πραγματικώς το επιθυμείτε με όλα σας τα σοβαρά;
Και πρώτον μεν, διά να τιμήσω κ' εγώ την τέχνην μου όπως ο Ερυξίμαχος την ιδικήν του, ο θεός αυτός είνε ποιητής τόσον σοφός ώστε να κάνη ποιητάς και άλλους· πραγματικώς και ο πριν εντελώς άμουσος γίνεται ποιητής, όταν τον καταλάβη ο Έρως.
Αφού δε του είπεν ο Σμυρνιός ότι του χαρίζει την Ζερβοδοπούλαν, επίστευσεν ότι την εχάριζε πραγματικώς. Όσον διά την εντροπήν του αυτήν την εκάλυψε το σκότος της νυκτός. Το σπουδαίον ήτο ότι τώρα το Μαρούλι ήτο δικό του. Με την πεποίθησιν δε αυτήν εμονολόγει: — Κ' εδά πού θα μου πας; πού θα μου πας, Μαρούλι;
Έχουν κάτι τι παράδοξον. Αι; κάτι το πρωτότυπον. Δεν είναι αληθές; — Παράδοξον, πρωτότυπον; Πώς; Αυτά είναι η βάσις της σκέψεώς σας; Πραγματικώς; Ημείς οι μεσημβρινοί δεν αγαπούμεν να κάμνωμεν τον καμπόσο. Ζούμεν, όπως μας καπνίσει, περνάμε ευχάριστον ζωήν και με όλα αυτά τα ποικίλα πράγματα. Εννοείτε; . . . — Αναμφιβόλως, είπα, αναμφιβόλως.
Ή μήπως συ ημπορείς να ειπής άλλο τίποτε, ως προς το οποίον είναι διαφορετικαί από τας άλλας; Ιππίας. Διόλου μάλιστα. Και πραγματικώς αυταί είναι αι καλλίτεραι. Σωκράτης. Τότε λοιπόν, θα ειπή αυτός, τούτο άραγε θεωρείτε ως ωραίον, δηλαδή την ωφέλιμον ηδονήν; Αυτό νομίζομεν, θα ειπώ εγώ. Συ όμως; Ιππίας. Και εγώ. Σωκράτης.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν