United States or Falkland Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !


Φωνάζει ο λαός και διαμαρτυριέται. Αυτό ήθελε κι ο Ευσέβιος. Καταμηνάει το λαό του Κωσταντίνου, πως τάχα σήκωσε Στάση. Ακούγει Στάση ο Κωνσταντίνος και φρενιάζει. Στέλνει αμέσως έναν Κόμητα της Αυλής του κ' επικυρώνει τη συνοδική την απόφαση.

Δίνει λοιπόν ο Κωσταντίνος του μεγάλου του γιου, του Κωσταντίνου, Γαλατία, Ισπανία, και Βρεταννία· στο δεύτερο του, τον Κωστάντιο, παραχωρεί Ανατολή, Μικρασία, κ' Αίγυπτο· και στον τρίτο, τον Κώστα, Ιταλία, Ιλλυρία κι Αφρική.

Έχουμε λοιπόν πέντε Αυγούστους και Καισάρους αυτή την εποχή χωρίς τον Κωσταντίνο· Μαξιμιανό, Μαξέντιο, Γαλέριο, Σεβήρο, Μαξιμίνο. Γραμμένο τους και των πέντε να κάμουν τόπο του Κωσταντίνου. Άρχισε, είναι αλήθεια, το στάδιο του ο Κωσταντίνος με τις βαρβαρικές συνήθειες των καιρών και των τόπων εκείνων.

Δεν τονειρεύτηκε, σα μάζευε τους δαυλούς κάτω από το καζάνι της Ρωμιοσύνης και τους άναβε, πως το καζάνι φυσικό του είτανε να βράση και να ζεματίση μάλιστα πολλές καρδιές, και πρώτη πρώτη τη δική του. ΠΕΜΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Τα υστερνά του Κωσταντίνου Βαριά κι απελπισμένα τα πέρασε τα στερνά του αυτά χρόνια. Τι παράξενο, θα πήτε, να θλίβεται και να στενοχωριέται ύστερ' από τα χάλια που προϊστορήθηκαν!

Πάλι όμως ο Αθανάσιος αποκρίνεται πως αδύνατο πράμα γυρεύει ο Βασιλέας. Τα ίδια και δυνατώτερα μάλιστα του ξαναπάντησε σε δεύτερο φοβεριστικό γράμμα του Κωσταντίνου ο Αθανάσιος. Κ' έπρεπε έτσι, αφού ο Βασιλέας δεν ήθελε να το νοιώση. Βλέπει ο Κωνσταντίνος τέτοια δύναμη και τέτοια επιμονή, και με τον κοινό του νου συλλογιέται πως δίκιο πρέπει νάχη ο νέος Μητροπολίτης.

Μα και κοσμικά πανηγυρίσματα έγιναν πάμπολλα, και μάλιστα ιπποδρομικοί αγώνες. Κι απάνω στους αγώνες αυτούς ξεκίνησε συνοδία στρατιώτες φορεμένοι μακρινές χλαμύδες και κρατώντας λευκές λαμπάδες, κ' έφεραν τον αδριάντα του Κωσταντίνου στο Ιπποδρόμιο. Γονάτισε τότες ο λαός και τον προσκύνησε τον αδριάντα. Αυτό είναι το καλλιτέχνημα που στήθηκε κατόπι απάνω στην πορφυρόλιθη την κολώνα.

Με τέτοια μέτρα πώς να βασταχτούν τα φιλοσοφικά και τα νομικά καταστήματα της Αθήνας; Στείρεψε μονάχη της η πηγή εκείνη, που όσο και να τη λυπούνται οι ξένοι κ' οι σκολαστικοί, για τα μας είταν άγιο πράμα που γκρεμήστηκαν, πρώτο, επειδή ο κλασσικισμός είχε πια τελειωμένη τη δουλειά του στον κόσμο, κ' ύστερα, επειδή οι πατριώτες εκείνοι δεν περιοριζόντανε στη φιλοσοφία τους, παρά ονειρεύουνταν και μεγαλήτερες, και πιο κοσμικές δόξες, να πέση δηλαδή το χριστιανικό κράτος του Κωσταντίνου και να ξαναθρονιαστή στην Ανατολή το ιδανικό του Ιουλιανού, σα να λέμε το χάος.

Ξαναβρήκε λοιπόν ο Χριστιανισμός τον προστάτη του, στηρίχτηκε πάλε η νέα θρησκεία στους δυο νόμους εκείνους που δίνανε το δίκιο του σε κάθε Χριστιανό, και γενική ανοχή. Το κείμενο τω νόμων αυτών είναι πιστή εικόνα της πολιτικής του Κωσταντίνου. Έκαστος όπερ η ψυχή βούλεται, τούτο και πραττέτω».

Κατά τα συστήματα του Διοκλητιανού και του Κωσταντίνου είχαμε πρώτο, στρατιωτική και πολιτική δοίκηση χωρισμένες· δεύτερο, είδος ιεραρχική βαθμολογία στ' αξιώματα, π. χ. τον πραιτοριανό τον Έπαρχο μεταξύ Αυτοκράτορα κ' επαρχιακό Κυβερνήτη, δηλαδή Αντέπαρχο, και πάλε το Βικάριο , δηλ. το δοικητικό τον Ύπαρχο, μεταξύ Αντέπαρχο και πραιτωριανό Έπαρχο· και τρίτο, την κάθε επαρχία μοιρασμένη σε μικρότερα τμήματα.