Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 26 Μαΐου 2025
Ημείς όντες στερεοί εις την γνώμην μας μετά πολλές νουθεσίες που της εκάμαμεν, την αφήσαμεν, και εμισεύσαμεν προς την κατοικίαν μας.
Το δε πεζοθηρικόν το αφήσαμεν αδιαίρετον και είπαμεν απλώς ότι έχει πολλά είδη. Θεαίτητος. Βεβαιότατα. Ξένος. Λοιπόν έως εις αυτό το σημείον ο σοφιστής και ο ασπαλιευτής έχουν την αρχήν από την ιδίαν τέχνην την κτητικήν. Θεαίτητος. Αυτό τουλάχιστον φαίνεται. Ξένος.
Αλλά και την οπλοποιίαν την απεχωρίσαμεν, η οποία είναι ένα τμήμα της μεγάλης και πολυπλόκου προφυλαγματικής, και μάλιστα εις την αρχήν εχωρίσαμεν όλην την μαγγανευτικήν η οποία καταγίνεται εις τα αλεξιφάρμακα, και αφήσαμεν, καθώς θα ενόμιζε κανείς, αυτήν την ζητουμένην προφυλακτικήν από τας κακοκαιρίας, η οποία εργάζεται τα μάλλινα προφυλάγματα, και ονομάζεται υφαντική. Νέος Σωκράτης.
Αν και δεν έλαβε ποτέ επιστολήν, αν και δεν έμαθε ποτέ καμμίαν περί του υιού της είδησιν, όμως μυστικόν τι συναίσθημα εν εαυτή της έλεγε κρυφά ότι ο υιός της ζη, και ότι θα έλθη· και θα έλθη τα Χριστούγεννα «καπετάνιος». Και ελειτούργει τους ναούς, και ήναπτε κηρία διπλά και τριπλά εις τας αγίας Εικόνας, και έτρεχεν ακούραστος κατά Σάββατον «εις το Χωριό», εις την παλαιάν της νήσου κώμην, το έρημον φρούριον, όπου αφήσαμεν τους ποιμένας, ν' ανάψη τας κανδήλας του Χριστού, της ωραίας εκείνης εκκλησίας, διά την οποίαν ησθάνετο άρρητον συμπάθειαν.
Είχαμεν την εξυπνάδα και τους αφήσαμεν να ξεθυμάνουν και όταν οι μάλλον ανεπιτήδειοι είχαν αποχωρήσει από τον κύκλον, αρχίσαμεν ημείς και εβαστάξαμεν γενναίως έως το τέλος με έν άλλο ζεύγος ακόμη με τον Αουδράνον και με την χορεύτριάν του. Ουδέποτε εκινήθηκαν τα πόδια μου τόσον εύκολα. Δεν ήμην πλέον άνθρωπος.
Το ρυμουλκόν, αφού μας εξήγαγεν έξω από τα ρεύματα, μας άφησε πλέον. Επεράσαμεν τα Γαλατάρια. Αφήσαμεν οπίσω τον Αναγαράν. Εχώνεψεν η Καλλίπολις με τους μιναρέδες της, θαλασσωμένη μέσα εις τα γλαυκά της Προποντίδος κύματα. Χάθηκε το Λαμψάκι το ιστορικόν και το Τσαρδάκι δεν φαίνεται πλέον. Έκλεισεν ο Ελλήσποντος κ' ήνοιξεν η Προποντίς, ο κατακύανος Μαρμαράς και κατάκρυος.
Πρέπει δε να ζητήτε και σεις οι ίδιοι αναμεταξύ σας, διότι ίσως δεν θα ημπορέσητε να εύρητε άλλους εύκολα, οι οποίοι να ημπορούν να κάμνουν καλύτερα από σας τούτο το εξόρκισμα. Αλλά ταύτα μεν, είπεν ο Κέβης, θα γείνουν. Ας επιστρέψωμεν δε εις το μέρος εκείνο, εις το οποίον αφήσαμεν την ομιλίαν, εάν έχης ευχαρίστησιν.
Αλλά μη επρόκειτο να εύρωμεν τας οικίας μας όπως τας αφήσαμεν ; Μετά την εισβολήν των Σαμίων και των υπό τον Μπουρνιάν χωρικών, μετά τους σφοδρούς εκ του φρουρίου και εκ του στόλου κανονοβολισμούς, μετά την αχαλίνωτον προ πάντων των Τούρκων λεηλασίαν, ολίγας περί τούτου ελπίδας ηδυνάμεθα να τρέφωμεν. Αλλ' όμως εκυρίευε πάντας ημάς εκεί, εις Μεστά, της επανόδου ο πόθος.
Και του συντρόφου μου η ψυχή, του Ελπήνορα, ήλθε πρώτη• ότι δεν είχε αυτός ταφή 'ς της γης τα σπλάχν' ακόμη. το σώμ' αφήσαμεν εμείς 'ς τα μέγαρα της Κίρκης, άκλαυτον, άθαπτο, επειδή μας έβιαζ' άλλη ανάγκη. άμα τον είδα εδάκρυσα κ' επόνεσε η ψυχή μου, 55 κ' ευθύς τον επροσφώνησα με λόγια πτερωμένα• «Ελπήνορα, πώς έφθασες εις τ' άττεγγο σκοτάδι; πεζός συ πρόλαβες εμέ, 'που με καράβι ερχόμουν».
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν