United States or Norfolk Island ? Vote for the TOP Country of the Week !
De jonge heeren bleven goechelen, maar eensklaps stoven ze uit-een, want een deftig heer trad de vestibule in, en vernam op de vraag: "Wat is hier te doen?" van Gerrit: Dat ie kort en goed lozies wou hebben; dat ie niet wist wat of de jonkers mosten; dat ie met zien zeun kwam karmis houwen; dat ie niet van meines was om deur die jonkers verdingsierd te worden, en dat ie nog éns vroeg of 't kos of niet.
Noar de Karmis, is 't niet, voader?" zijne kinderlijke dankbaarheid, als een knecht uit den Doelen hem zijn reiszak afneemt en hij beweert, dat het "veul te vrindelijk" is de kluchtige naïeveteit van beiden, vader en zoon als ze, in twee verschillende vertrekken opgesloten, elkander toeroepen door het houten beschot: "Jong! woar zit ie? Wat zuwwe nou doen?
Eenige boeren en boerinnen, die met open mond en oogen de aanspraak van den spellebaas hebben aangehoord, steken de hoofden bijeen en overleggen: "Kom, loaten we ook èns goan kieken; ik hê zoo'n spul nog nooit 'ezien; 't kost wel veul, moar 't mot er nou moar deur! 't Is moar èns karmis!" "Toe, Jan, jij veuruut." "Nou, Bert, wacht en hortje!
Onder 't loopen had Gijs besloten om bij Mijn moar met de deur in huus te vallen; en toen hij dus bij oom Kresel de kamer binnentrad, sprak hij tot het vereenigde gezin een: "G'en oavend!" en zich voor Mijntje plaatsende, vervolgde hij in éénen adem: "Mijn, 'k goai mergen met voader noar d' Amsterdamse karmis, 'k kom oe g'en dag zeggen, 'k zal wat veur oe meebrengen, heur ie."
"Mijnheer naar....?" vroeg de omnibus-conducteur in een groene jas met zwart zilver afgezet, aan den persoon, die 't dichtst bij 't portier was gezeten: "Den Dam," was 't antwoord. "Botermarkt," zei een ander. "Rokin No. 11," klonk het hier: "De Munt," weder daar. "Mijnheer....?" zei de nieuwsgierige man, Gijs aansprekende. "Ik?" zei Gijs, vreemd opziende: "noar de karmis; is 't niet voader?"
"Wâblief?" zei Kresel. "k Heb moar een kertierke de tied," zei Gijs "en dus mo'k oe g'n dag zeggen; sloap wel!" "Moar jong," zei Mijntje, die wezenlijk beduusd was geworden, "ie noar de karmis! en 't mot 'r zoo schuins heergoan, zooas Jan Peter wel het gezeid."
Alles veranderde, en zelfs de kallekoenen liepen zoo triesterig misschien..... omdat ze niet zooals vroeger, op tied d'r beheure kregen. "Woar goa'j heer, Paul?" sprak Anneke op zekeren morgen, toen zij den vriend reeds zeer vroegtijdig in zijn Zondagsche kleeding ontmoette, "'t Is toch geen merktdag ien stad, of goa'j noar de B.sche karmis?"
"Ik ook," verzekerde Gijs, en ze stonden op om noar de karmis te goan.
Mijntje had het duidelijk gehoord, en Kresel met de vrouw en de andere dochters, en de drie zoons, en de meiden en knechts allemaal, misschien ook de keeshond, die bij 't vuur lag, went die brak 't stilzwiegen af, en begos te brommen. "Noar de karmis!" zei de oom. "Noar de Amsterdamse karmis!" zeiden ze allen. "Joa," hernam Gijs, en dan op 't zulver harlozie ziende: "Negen zin d'r al um.
As 'k 'em goed oankiek, dan geleuf ik, dâ 'k 'em al eerder gezien heb, eergiesteren, toen 'k op de kârmis gewêst bin, moar toen zag ie anders uit. Zinen bult was wel êns zoo groot en ie had zoo'n potsenmoakers pak an. Zeg, hed-de gij niet in 't thrioater met hundjes gespeuld?" "Dat heb ik," klonk het bedaard terug. "En hed-de gij niet op de fidel gespeuld?" "Dat is ook waar."
Woord Van De Dag