United States or Western Sahara ? Vote for the TOP Country of the Week !


"In Italië wonen en mij op mijn eigen manier amuseeren." Jo zou erg graag gevraagd hebben, wat die eigen manier was, maar zijn zwarte wenkbrauwen zagen er nogal dreigend uit, als hij ze samentrok; dus veranderde zij het onderwerp van gesprek en zei, terwijl ze met haar voet de maat sloeg: "Dat is een heerlijke wals, waarom doe je niet eens mee?"

»Je bent er toch niet bang voorvroeg de oude dame, en merkte in de grootste verbazing op, dat het kind met iets angstigs naar het portret keek. »O, nee, neeantwoordde Oliver haastig, »maar die oogen kijken zoo verdrietig en 't is of ze mij aankijken, hoe ik ook zit.

Nu, pilibistiro is veel erger: als ze je eenmaal pilibistiro noemen, ga dan maar dadelijk biechten en betaal je schulden af, want dan zit er niets anders op dan dat je je laat ophangen. Dat zeggen de lui die 't weten kunnen." Allen waren onder den indruk.

Thans staat De With op en na de woorden van Tromp bevestigd te hebben, zegt hij: "Wat helpt het dat ik zwijg; ik ben voor mijne Opperheeren; ik mag en moet het zeggen, de Engelschen zijn meester van de zee, maar ze zijn ook meester van ons!" Nu is de beurt aan De Ruyter. "Ik en wil niet veel woorden verspillen," zegt deze.

Wel ik liep er mee naar den spoor, en kocht voor Letje een biljet tweede klasse, van hier naar Arcachon .... anders wordt ze nooit weer beter!" Dominee De Witt zag angstig naar André. De toon van zijn antwoord klonk bijna toornig. Letje was vuurrood geworden, en begon uit gejaagdheid te hoesten. Zij schudde zachtkens haar hoofd.

De Sakser is gesloten, óok in zijn taal; het terughoudende en berekende vindt er zijn uitdrukking. Hij rondt zijn woorden niet af, hij bijt ze veeleer af, laat de klanken niet in hun volheid komen over de omheining der tanden, zooal nog blijkt uit het vervormen van den uitgang en tot een sonantische n: dus hooren wordt heurn.

De kermissen hebben voor de jongelieden bijzonder groote beteekenis, omdat ze voor hen zeer zeldzaam voorkomende gelegenheid zijn, zich vrij te bewegen, uit te gaan. In dit moerassige land, waar van eigenlijke velden en buiten zijn geen sprake is, kan men niet, als bij ons, des Zondags gaan wandelen langs schaduwrijke wegen tusschen bloeiende weiden.

"'k Ga mijn bootje op 't droog zetten en dan ben 'k schuif!..." grommelde Geerten, norsch, "met mist, vaar ik niet ..." 't Gesprek werd nu heftiger ... Tegen die vervloekte moteurkens konden ze niet concurreeren, onmogelijk! Er welden booze vloeken in hun opstandig-vertoornde borsten.

"Une faute," zegt Petitain, "qu'elle l'a généreusement pardonnée." Jawel, vergéven, maar kon ze 't ook vergéten? Liet het geen wrange nasmaak van beleedigde vrouwelijkheid in haar gemoed?

De groote lui kunnen best betalen. Wat ze niet betalen kunnen daar moeten ze maar afblijven; dat is soms beter ook, want Jans haar eerste dienst was bij zoogenaamde groote lui, en daar heeft ze een armoe bijgewoond misschien nog erger dan bij ons. Want ze moesten nog mooi weer spelen ook.