United States or Dominican Republic ? Vote for the TOP Country of the Week !
Nog een week geduld en 't bootje zou door 't Scheldewater klieven ... Peinzend en zinnend beende hij, door oude gewoonte gedreven, langs de straat, waarin de Plezante bazin woonde.
Daar tegen is het bootje op den duur niet bestand." »Opletten! Daar liggen boomstammen." Weer was de uiterste inspanning noodig, om deze nieuwe beletselen te overwinnen. Zoo ging het den ganschen morgen. Meermalen verkeerden de vluchtelingen in dreigend doodsgevaar. Slechts nu en dan, wanneer ze zich op een vrij recht gedeelte van de rivier bevonden, konden ze eenige woorden wisselen.
Bijna al het overige van den dag en den avond besteedde zij om te schrijven, wat wij later zullen lezen; alleen des namiddags ging zij een poos in haar bootje roeien. Als iemand naar de reden van haar afwezigheid mocht vragen, verzocht zij de hoofdonderwijzeres of deze zoo vriendelijk zou willen zijn te zeggen dat zij een afspraak had gemaakt, en om die te houden een ochtend vrijaf had genomen.
Doch tegen ongeveer vier uren in den morgen werd daaraan een gewelddadig einde gemaakt, want op dat oogenblik kwam met een ruk het hoofdeneinde van mijn hangmat naar beneden, en ik viel met mijn hoofd op het dek, terwijl mijne beenen nog in de lucht bleken hangen, evenals van de arme Sally, toen zij in het bootje een bruinvisch ving.
De gevraagde som werd dus gedeponeerd, en men wachtte, op eenigen afstand achter de rotsen verborgen, den uitslag af. Tegen den morgen kwam dezelfde man met het bootje, stapte aan land, zag behoedzaam om zich heen, en stelde zich daarna in het bezit van 't geld. Toen verdween hij weer op de zelfde manier waarop hij gekomen was.
Het geheele zweedsche volk leeft in den geest op het water in die dagen. Ik sloeg den kamp gade tusschen de zweedsche boot San Foy, en de duitsche Alice. De laatste was grooter en sterker; toch bleef het zweedsche bootje, luchtig en behendig, rap als een eekhorentje, steeds vóór.
Zij stond op bij een teeken van haar man en trad een klein keukentje binnen, achter een schot verborgen, bracht ververschingen en terwijl de rook der sigaretten haar blauwe oogen verzachtte, er iets wazigs aan bijzette, zooals de ziel is van haar volk, liet ik mij zachtjes door het bootje schommelen.
"Gij zult er wel geen gebruik van maken, nu gij hem hebt," zeide de zachte stem in het bootje, "Kemphanen zijn juist niet heel lekker om te eten." "Daar is het ook niet om te doen," hernam de Robinson Crusoe op de rots. "'t Is de aardigheid van ze mee te brengen Aprés Cela " "De vogelopzetter?" zeide de zachte stem. "Neen," antwoordde de Robinson Crusoe, "de kok "
Wat dat zeer-bizondere was wist ik maar al te duidelijk; en, omdat ik het zoo duidelijk wist, kwam het mij voor alsof 't op mijn gezicht te lezen stond en dat maakte mij ontzettend schuchter en bedeesd, terwijl ik mijn bootje aan den oever vastmeerde en haar in de ouderwetsche herberg volgde. Soms was het er leeg als ik daar binnen kwam en soms waren er klanten.
Dat vuur werd van boord goed en van tijd tot tijd ook met een zwaar schot beantwoord; maar zij hadden het voordeel van hunne stelling en bezorgden ons daardoor verscheidene gekwetsten. Met zonsondergang eindigde dit; toen kwam er van den wal een bootje door een Spanjaard geroeid en bracht een brief over van den kapitein, die de Fransche afdeeling commandeerde, aan onzen bevelhebber gericht.
Woord Van De Dag