United States or Côte d'Ivoire ? Vote for the TOP Country of the Week !


Den 15en Juli toch ontving Bonaparte de tijding, dat een groot Turksch eskader met landingstroepen aan boord, drie dagen te voren het anker had laten vallen op de reede van Aboukir en reeds bezig was met ontschepen. De tijding kwam van generaal Marmont, die te Alexandrië commandeerde; aan de juistheid er van viel niet te twijfelen.

Zelfs voor Napoleon was geen andere brandstof aanwezig dan eenige bossen stroo. Nog in den nacht verzamelde hij zijn korpscommandanten. Aan Davoust en aan Massena, die op Lobau een val had gedaan, niet te paard kon zitten, en dus in een licht, open rijtuig zijn troepen commandeerde, gaf hij last om meer aan te sluiten bij het centrum.

Kruip nu niet weg. Vertel ons hoe je commandeerde. Dat is bekend, hoe ik commandeerde... Men vroeg mij hoe wij hier leefden, aldus begon hij levendig op den toon van iemand die reeds verscheidene malen hetzelfde heeft verhaald. Toen zeide ik dat wij het uitstekend hadden, lieve jongen.

En toen moest die van André de danse du ventre voor hem dansen, hij wist dat ze die kende. André gaf bevelen, hij commandeerde wat er gespeeld moest worden. En de oude, verloopen kerel, die met den pianist had zitten fluisteren, begon te schreeuwen en te kwijlen van genot toen hij die dans zag. Strak-idiotig tuurde hij er naar, uit zijn fletse oogen, rood-ontstoken.

De vijanden schenen zeer opgewonden, ze lachten en gesticuleerden zonder bepaald krijgshaftige manieren. Maar plotseling stelden ze zich in positie en rukten voorwaarts. "Nu goed!" dacht ik, "beter met eere sterven, dan zich te redden door een laffe vlucht." En "Voorwaarts marsch!" commandeerde ik.

Dát maakt de lui duivelsch. Dus ze motten d'r uit! Want zij maken het oproer! Vooruit; naar binnen." Aan het hoofd der manschappen trad hij door de opening van de vernielde winkelkast naar binnen. "Jullie blijven hier!" commandeerde hij twee man; "de deur open, en zorg dat er niemand van de straat binnen komt! En jij!"

Een beetje vlug asjeblieft!" commandeerde de gendarme barsch. Toen zij alle tien zich geheel ontkleed hadden, werden zij betast en bekeken als het vee op een marktplein. Een was er bij, die doofheid had opgegeven. »Hoe heet je?" werd hem gevraagd. »In de Willemstraat!" zei de jongen. »Mijnheer vraagt, hoe je heet!" bulderde een der gendarmen. »O, zóó! Frederik Nottens!

Tegelijk sprong de panter op het rasterwerk met zulk een vaart, dat hij zich niet er op staande kon houden en regelrecht neerplofte in de rivier. "Stoppen! Stoppen!" commandeerde de kapitein, met veel tegenwoordigheid van geest, door de spreektrompet, die uitkwam in de machine-ruimte.

Schroot! commandeerde Antonoff en trad in den rook opgewekt met den wisscher naar het stuk, zoodra de granaat was afgeschoten. Op dit oogenblik hoorde ik, dat vlak achter mij het snelle gonzen van een kogel afgebroken werd door een korten slag. Mijn hart kromp ineen van schrik. Ik vrees dat een der onzen getroffen is, dacht ik. Maar toch durfde ik mij niet omkeeren.

Hans vindt chocoladeboontjes met likeur het lekkerst en ik met fondant. We zijn alleen van buiten tweelingen." "Kies jij maar gerust, hoor," zei Nel. "Door weet er niets van. Zij zegt altijd zulke "onmogelijk" gekke dingen." "Nu maar weer voorwaarts marsch," commandeerde Dolf, nadat er een tijdje gerust was. "Anders komen we veel te laat thuis." "Daar is het land al, dat we over moeten."