United States or Comoros ? Vote for the TOP Country of the Week !
Geen rook steeg uit den schoorsteen op, geen licht scheen uit de vensters, geen mensch bewoog zich op de plaats. Toen een van de drie, hij, die beloofd had wakker te blijven, die boerderij zag, dacht hij: "'t Mag gaan zooals het wil, maar in deze hoeve moeten we zien binnen te komen. Iets beters zullen we zeker niet vinden." Kort daarop stonden ze alle drie op de binnenplaats van de hoeve.
De boer beproefde wel de hand uit het gat te trekken, maar 't gelukte hem evenmin als het den jongen zelf gelukt was. »Ik zal je los moeten snijden,« zei de man eindelijk. Jo rilde; hij dacht.... iets vreeselijks. Maar gelukkig dacht hij verkeerd. Z'n helper sneed heel voorzichtig wat hout uit den boom, zoodat de opening ruimer werd. Het duurde heel lang, maar eindelijk....
Zij legde zich neêr, op den grond, dicht bij de open balcondeur. Het angstzweet brak haar uit, en ze voelde zich zeer dof worden, maar zoo vreemd dof, zoo anders dan gewoonlijk. O mijn God! dacht ze. Mijn God! Mijn God! Zou het.... te veel zijn geweest! Neen, neen, dat zou te verschrikkelijk zijn! De dood was zoo zwart, zoo leêg, zoo onzegbaar! Maar toch, als het zoo was?
Maar Stipans antwoord had hij toch in het geheel niet vermoed. "Zij denkt en zij dacht volstrekt niet aan trouwen, maar zij is ernstig ziek en de dokters hebben haar naar het buitenland gezonden. Men vreest zelfs voor haar leven...." "Wat zeg je?" riep Lewin uit: "ernstig ziek? Wat scheelt haar? Hoe is...."
Toen ik, met ons prijs-sein in top, langs den achtersteven van een der in de baai liggende oorlogsschepen zeilde, riep de wachthebbende officier mij toe, dat ik »zeil zou minderen." Jawel, dacht ik, niets liever dan dat, maar hoe dit gedaan te krijgen?
Ik voelde het reeds als een kind, en nog meer toen ik in de kerk was gekomen; maar ik dacht dat ik het zou kunnen verbloemen en vergulden ik dacht dat ik door goedheid, zorg en onderwijs dan toestand van mijne slaven en slavinnen beter zou kunnen maken dan de vrijheid! O hoe dwaas!" "Maar vrouw, gij wordt geheel een abolitionist." "Abolitionist!
Met een geheimzinnig glimlachje dacht zij aan hetgeen de jonge tooneelspeler haar toegefluisterd had, toen hij haar hielp met het afdoen van haar schaatsen, nadat zij met hem op het meer gereden had.
Maar wees verzekerd, dat als jij op je stoel bleef, die passieve handeling niet het gevolg zou zijn van je wil maar wel van allerlei kleine oorzaakjes, die je natuurlijk meestal alle zou zijn vergeten of niet zou inzien. Zij dacht vaag glimlachend na en knikte langzaam. Het is curieus, maar ik geloof toch wel, dat je gelijk zou kunnen hebben; ik voel wel zoo iets, dat het waar kan zijn.
En Katelijne, die Borgerhout niet verlaten had, dwaalde steeds door de velden en herhaalde gedurig: "Hansken, mijn man, zij hebben vuur op mijn hoofd gelegd; maak er een gat in, dat mijne ziel er uit kome. Helaas! zij klopt altijd en elke klop doet zeer als een hamerslag." En Nele verzorgde de arme uitzinnige, en treurig dacht zij aan heuren vriend Uilenspiegel.
Ja, we hebben ook een mooi voorjaar, sprak hij dof. Zij schrikte en zweeg, een weinig geërgerd en toch vol van medelijden om zijn stillen weemoed. Hij dacht zeker aan een vorig voorjaar, aan een vorigen zomer.
Woord Van De Dag