United States or Denmark ? Vote for the TOP Country of the Week !
De buigende portier liep hen na, en verzocht beleefd om een fooitje. "Va te faire pendre!" brulde een der heeren hem toe, zijn knevel woedend opstrijkende. De portier sprong van schrik drie schreden achteruit.
Hij ging dan op zoek van den grooten schat, en na den Helm van Schrik, de gouden hellebaard en dan den ring Andvaranaut te hebben aangedaan, terwijl hij Greyfell met zóóveel goud belaadde als hij kon dragen, sprong hij in het zadel en zat met graagte te luisteren naar de zangen der vogels om te weten wat zijn toekomstige tocht moest zijn. De slapende oorlogsmaagd.
In den eersten schrik weken de aanvallers terug, maar spoedig drongen zij, met wel dertig landgenooten versterkt, woedend op ons in, zoodat wij na weinig minuten tot aan den muur moesten terugwijken.
Veronica verstijfde van verbazing en schrik, maar de oude ging voort: „Gij hebt mij alles reeds gezegd bij uw vader thuis, toen de koffiekan voor u stond, want ik was die koffiekan, kendet gij mij dan niet? Luister, kindlief!
Stel u haar schrik voor, toen zij in haar kamer, midden in den nacht een man zag dien ze niet kende. Ze rilde en uitte een kreet van angst. Ik deed al mijn best om haar gerust te stellen, viel op mijn knie en zei: "Mevrouw, vrees niets; ik kom hier niet om eenig kwaad te doen." Ze was zoo verschrikt, dat ze niet wilde luisteren naar mijne verdere woorden.
Zij zagen Sigmund de dooden rondom zich ophoopen, want niemand kon hem weerstand bieden, totdat ten slotte een forsch, eenoogig krijgsman verscheen, en de hevigheid van het gevecht week voor den schrik door zijn aanwezigheid. Zonder een oogenblik te talmen richtte de nieuwe kampioen een hevigen slag op Sigmund, dien de oude held met zijn zwaard afwendde.
Ik beefde van schrik; heilige vader, wat zal baron Frits zeggen? was mijne eerste gedachte; hij ging zoo vroolijk, zoo gelukkig naar haar toe en nu dood, dat lieve, jonge wezen!
Zij meenden de handen aan haar te slaan, want dit kind boezemde hun geen de minste vrees in. Hoe werden zij door toorn vervoerd, wanneer de jonge beenhouwer zijn linkervoet achteruit plaatste, en in die vastere houding met de bijl wanhopig rondzwaaiende, hun van schrik deed achteruit wijken.
't Oude Hoen en zijne Vrijbuiters waren de schrik der Spanjaarden geworden, en de naam van den aanvoerder alleen was soms reeds in staat, hen op de vlucht te doen slaan. Marten en Aelbert ondernamen dikwijls de stoutste stukjes, ja, waagden zich zelfs in Amsterdam, om daar den stand van zaken op te nemen.
In enkele gevallen heeft men gezien, dat juist overgroote schrik tot overmoedigheid leidde.
Woord Van De Dag