United States or Timor-Leste ? Vote for the TOP Country of the Week !


"Rechtens zeker niet; maar het kan een cas de conscience zijn voor u, dat wil ik wel gelooven. En is hetgeen van u gevergd wordt dan zoo moeilijk om in te willigen?" vroeg Verheyst nog, zonder den brief te openen. "Ça dépend! Het zou een zeer aangename plicht kunnen zijn. Mijn oud-tante wil, dat ik trouwen zal."

Zij legde hare handen op zijne schouders, zij poogde zijne innerste ziel door zijne oogen heen te peilen ... En langzaam vroeg ze, haar vonnis willende lezen uit het eerste woord, dat hij slaken zoû: Nu niet meer ...?

Intusschen, men behoeft slechts een avondbezoek aan het Casino te brengen om te zien, dat er ook gezonden te Montdore verblijven, die langs allerlei wegen hun tijdverdrijf zoeken. 's Morgens vroeg ging ik er weer op uit, en had het genot de badgasten in de onmogelijkste costumes naar de thermes te zien gaan; 't is grappig om te zien hoe men in badmantels nog mode kan hebben!

Toen onze kermisgasten buiten de tent, en weer in 't gejoel waren, zei Gerrit: dat ie d'r zat en genog van had; en Gijs zei: dat 't smêrig was. "Wat nou?" vroeg Gerrit besluiteloos. "Hosse! hosse! hosse!" klonk het eensklaps uit wel vijftig monden van mannen en vrouwen, die dolzinnig hand in hand voortholden.

De grijsaard, zonder daarvan den schijn te hebben, hoorde alles wat er gesproken werd; eensklaps stak hij zijn rechterhand naar mij uit en zich tot Barberin wendende, vroeg hij met vreemden tongval: Is dit het kind, dat u hindert? Ja dat is het kind. En gelooft gij dat het bestuur der armhuizen u het geld voor zijn onderhoud terug zal geven?

Maar, soms hebben ook kinderen en jonge lieden een klein lichtjeDe dokter vroeg naar zijn eigen levenslicht.

Hij trof daar zijn moeder aan, die voor zaken naar Moskou gekomen was. Zij en zijn schoonzuster ontvingen hem als altijd, zij spraken over zijn reis, over wederzijdsche bekenden, maar roerden met geen enkel woord zijn verhouding tot Anna aan. Toen zijn broeder hem den volgenden morgen een tegenbezoek bracht, vroeg hij ook naar Anna.

«Hoe komt ge hier zoo verzeildvroeg hij. «Ik ben hier te huis. Ik hoed mijn kudde!» «Uw kudde? Waar graast die dan? Hier heeft men immers slechts sneeuw en rotsen.» «Ge weet er ook wat van, wat hier iszei het meisje en lachte. «Hier achter ons, beneden, is een heerlijke weide! Daar loopen mijn geiten! Ik bewaak ze zorgvuldig! Geen enkele verlies ik; wat van mij is, blijft van mij

En Kaçmir? vroeg een der sprekers, zijn er berigten? Heel goede! antwoordde de toegesprokene; de mijn kan haast springen. En de brief? In de beste handen!

"Duivels!" zeide Kennedy, "daartegen zie ik geen hulpmiddel." "Er is er geen, mijn waarde Dick, daarom zullen wij wel doen ons te haasten en zelfs den nacht door te reizen." "Zijn wij nog ver van de kust?" vroeg Joe. "Welke kust? mijn jongen? Weten wij dan waarheen het toeval ons zal voeren; al wat ik u kan zeggen is, dat Tombuctou nog 400 mijlen westwaarts van ons ligt."