United States or Venezuela ? Vote for the TOP Country of the Week !
De laatst binnengekomene, met het vuile gezicht, had onder die groepen in het voorbijgaan eenige woorden gestrooid vonken in het buskruid. Wat is er aan de hand? vroeg hem de eerste van de drie personen, die wij meer bijzonder beschouwden. Er is sprake, hoe die Arminiaansche Belialskinderen weer aan den gang zijn, antwoordde de toegesprokene, zij houden eene groote bijeenkomst van avond.
"Zijn uw kostertjes verdwenen, mijnheer de pastoor?" De toegesprokene dronk zijn glas wijn leeg en knikte. "Caramba, mijnheer de pastoor!" riep onze krijgsman spottend, en vol pret dat hij zich 's wreken kon, "er verdwijnen een paar zilverstukken van uw weleerwaardigheid, en ze halen me mijn sergeant heel vroeg uit zijn bed, om ze te laten zoeken.
De toegesprokene droeg het bevel aan een volgenden matroos over, deze weer aan een derde en zoo ging 't van mond tot mond, tot het eindelijk vooruit op den bak den bedoelden persoon bereikte. Deze was een neger, indertijd naar Amerika overgebracht en daar als slaaf verkocht.
"Daar." zegt hij, "lees, en je zult zelf erkennen, dat bedriegers 't volk misleiden en dat al wat men van omkooperij en gevangenis spreekt, louter verdichtselen zijn." "Ja waarachtig!" roept de toegesprokene, na den brief gelezen te hebben, "'t is de hand van den Admiraal, en dag en plaats komen uit!"
Hij zag er alles behalve aantrekkelijk uit, met zijne lange haren ongekruld en woest over zijn bleek gezicht hangende, in een verschoten kamerjapon, op wollen kousen en versleten pantoffels. "Gij hier, mijnheer Hildebrand?" zeide hij bij het inkomen. "Ik had een boodschap aan u," antwoordde de toegesprokene. "Charmant, charmant!"
"Wat deedt gij daar? Wat hadt gij daar aan dat gat noodig?" vroeg Old Firehand hem met een barsche stem. De dus toegesprokene keek verlegen naar den reus op, en stotterde: "Ik,... ik wilde.... Ik wilde eens zien, welken weg wij nu zullen gaan." "Lieg maar niet! Uw weg kent gij al. Die loopt uit op de rivier, naar de menschen, die zich daar bevinden."
En Kaçmir? vroeg een der sprekers, zijn er berigten? Heel goede! antwoordde de toegesprokene; de mijn kan haast springen. En de brief? In de beste handen!
Ik zou u graag deze vernedering besparen, maar we moeten, eer we van elkaar gaan, de verklaringen van uw eigen lippen vernemen en u weet waarom.« »Ga voort,« zei de toegesprokene, terwijl hij zijn gezicht afkeerde. »Vlug. Ik denk, dat ik nu wel haast genoeg gedaan heb. Houd me niet langer hier.«
Eindelijk gelukte het Erec, zijn vijand uit den zadel te lichten; met een behendigen zwaai sprong ook hij van zijn paard, zette den vreemdeling de punt van zijn zwaard op de borst en riep uit: "Geef u gewonnen of ik dood u!" De aldus toegesprokene wierp zijn wapen weg en smeekte om genade, daarop beval Erec den ridder op te staan en hem zijn naam te noemen.
Ik houd u natuurlijk voor een gentleman, want ik drink nooit anders dan met echt fatsoenlijke lieden, en ik hoop, dat gij het zult ledigen op mijn gezondheid?" De zwarte baard van den toegesprokene verbreedde zich, en trok zich toen weer ineen, waaruit men kon opmaken, dat er een lachje van vergenoegdheid over zijn gelaat gleed.
Woord Van De Dag