United States or Burundi ? Vote for the TOP Country of the Week !
Behalve het wild, was het ook wel mogelijk dat zij op hun weg de eene of andere zeldzame plant vonden, die zij niet mochten verwaarloozen; de jeugdige natuurkundige zag zijn wenschen dan ook vervuld, want hij ontdekte spoedig een soort van wilde spinazie, die zij gemakkelijk zouden kunnen overplanten. "Weet gij wat dit voor een plant is?" vroeg Harbert aan den matroos.
Maar Harbert, hebt gij niets, geen vuurslag, niets waarmede wij vuur kunnen maken?" "Neen, Pencroff!" De matroos verliet de schoorsteenen, gevolgd door Harbert, en krabde zich het hoofd. Op het zand bij de rivier, in de rotsen, hoe en waar zij ook zochten, alles was te vergeefs. Het doosje dat van koper was, zou hun blik niet ontgaan zijn.
Voor het oogenblik kwam het er slechts op aan, niets onbeproefd te laten, om hem in het leven terug te roepen, en het was niet onwaarschijnlijk dat men dit doel door wrijven zou bereiken. Zij hadden het aan den duffel van den matroos te danken.
Zindelijkheid en goede orde worden door alle schepelingen op prijs gesteld; maar dat eeuwige schrobben, blank schrabben en poetsen van ijzeren nagels en ringbouten, staat op den duur een matroos meer tegen dan een dozijn slagen, hem op den bak toegediend.
Wanneer de kolonisten in hun macht vielen, hadden zij niet het minste medelijden te verwachten! "Welnu, wij zullen weten hoe te sterven," zeide de reporter. "Laten wij naar binnen gaan en op onze hoede wezen," antwoordde de ingenieur. "Bestaat er eenige kans om ons er uit te redden, mijnheer Cyrus?" vroeg de matroos. "Ja, Pencroff." "Zoo, zoo; zes tegen vijftig."
Grootsche middelen, rotsen doen springen, een waterval maken, dat was naar den zin van den matroos! En hij zou een even goed chemist als metselaar en schoenmaker wezen, daar de ingenieur thans aan een chemist behoefte had. Hij zou alles wezen, wat men maar wilde zelfs dans- en schermmeester, zei hij tot Nab, zoo dat noodig was.
De matroos had, daar het onmogelijk was den knaap naar het Rotshuis over te brengen, vuur onder de schoorsteenen aangelegd, en ook de noodige levensbehoeften gevonden. Suiker en kruiden die Harbert zelf geplukt had bij het meer Grant waren er in overvloed en stelden hen in staat om een verfrisschenden drank te bereiden, dien de knaap werktuiglijk gebruikte.
Maar het was zeer wel mogelijk dat zij zich op te grooten afstand bevonden, om hen met het bloote oog te zien. "Er is iets," zeide Harbert, "hetwelk mij zegt, dat zulk een energiek man als mijnheer Smith zich niet als de eerste de beste heeft laten verdrinken. Hij moet eenig punt der kust bereikt hebben. Niet waar Pencroff?" De matroos schudde droevig het hoofd.
Op dit oogenblik kwam een van de Boekaniers bij Lolonois en vroeg: »Kapitein, wat moet er met den matroos gebeuren, dien wij beneden nog altijd bewaken?" »Het is een van uw vroegere manschappen," zei Lolonois tegen Van Halen. »Het beste was, om hem, zoowel in uw als in ons belang, hier achter te laten. Geen half uur van de plaats waar wij landden, ligt een dorp, dat hij gemakkelijk bereiken kan.
Weet je niet wie hij is? vroeg Dorian mat. Wat meen je? Was hij dan niet een van de drijvers? Neen, meneer. Niemand heeft hem vroeger ooit gezien, hij lijkt wel een matroos of zoo iets. De pen viel Dorian uit de hand; het was of zijn hart plotseling stil stond. Een matroos? riep hij uit. Een matroos, zeg je? Ja meneer. Ik geloof het wel, hij is tenminste getatoueerd op beide armen.
Woord Van De Dag