United States or Pitcairn Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Verlaat gij hem zonder medelijden, Robrecht? Zij zullen hem ijselijk martelen!" Op dit oogenblik woelde de gekwetste, hief de handen in de hoogte en murmelde op klagenden toon: "Robrecht, Robrecht!"
"Wat, Moeder?" zei hij, en probeerde zijn tranen meester te worden. "Ik heb al jaren lang medelijden met hen gehad, al van den tijd af, dat Vader hun het hutje afgenomen heeft. En dat heb jij ook." "Ja, maar..." "Ik wil ze hier houden en flinke menschen van hen maken. Ze zijn te goed om te loopen bedelen." Hij kon niet antwoorden, want de tranen kwamen met onweerstaanbare kracht.
Maar ik zal hem dien avond aan de kaak stellen dien armen Tom ook. Ik heb heusch medelijden met Tom." "Mijn lieve Ongelikte Beer gaat zich hoogst ongelikt en hoogst beerachtig gedragen, vrees ik," fluisterde zij. Hij lachte. "Ik ga er ten minste een flinken gooi naar doen. Beslist mijn laatste optreden, weet je. En dan is 't jou, jou.
In mij en om mij was alles even somber; in dat groote Parijs, zoo vol licht en leven en beweging, voelde ik mij eenzamer dan temidden van de velden en bosschen. De menschen, die voorbijgingen, keerden zich somtijds om en zagen mij aan; maar wat raakte mij hunne nieuwsgierigheid of hun medelijden; op de belangstelling van vreemde menschen was mijne hoop niet gebouwd.
Dit woord van Paulus, op waardige wijze toegepast, zou zeker eenen prediker met een hart, ook in deze omstandigheden, stof en gelegenheid genoeg geboden hebben om Jeanne een oogenblik voor haar dood nog enkele woorden toe te voegen, waaruit althans eenig menschelijk gevoel, ja misschien medelijden sprak.
Laat het U als een waardig man genoeg wezen U te hebben gewroken en het mij te hebben doen gevoelen; oefen Uw kracht niet uit jegens een vrouw, want het is geen eer voor een adelaar een duif te hebben overwonnen; daarom bij de liefde van God en bij Uw eer, heb medelijden met mij.
Ik stoot een gil uit, waar ik zelf van gruw, maar ik kan het niet laten. Ik voel dat niet de menschen onrechtvaardig en slecht voor mij zijn, maar het is het noodlot en ik heb medelijden met mij zelf. Ik weet niet en ik zal het nooit te weten komen wat dit is geweest.
En daar gekomen, toonen zij droefheid en medelijden voor den veroordeelde. Waarom? Om hunne hatelijke natuur voor zich zelven en voor anderen te verbergen; want zij gevoelen ook de wreedheid, die in hunne schandelijke nieuwsgierigheid verborgen ligt.
Maar de klacht over al het leed der wereld, in het woord geuit, behoudt altijd haar toon van onmiddellijke smartelijkheid en onbevredigdheid, doordringt ons altijd weer van droefheid en medelijden, terwijl het leed, zooals de beeldende kunst het uitdrukt, terstond overgaat in de sfeer van het elegische en den stillen vrede.
Hij vertelde dat hij een beetje moe was: gisteren heel den avond gewerkt aan een dringende bestelling, en dezen uchtend heel vroeg te been. Ze vroeg: Werkt ge veel? Als ik alleen ben. Zijt gij dikwijls alleen?... Ge hebt nog uwe moeder? Moeder is ... weg. Zoo eenig leeft ge! Ze had medelijden met hem.
Woord Van De Dag