United States or French Polynesia ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Ze zit in 't priëel!" »En papa?" »Nog in de kerk!" »En Willem?" »Naar Utrecht!" »Zie zoo, nu kun je verder gaan, Christien!" De drukke en beweeglijke Christien schudde het lichtblonde hair met een vluggen zwaai over den schouder, en ijlde den tuin in.
Neen, 't is in den zwaai, zooals de duivel zei, toen hij den bijbel aan de zweep gebonden had en om zijn kop rondslingerde." "'t Is waar, vrind Voss, 't is waar! Maar dit kan u intusschen op 't oogenblik toch niet zoo drukken." "Drukken? Zeg liever klemmen, mijnheer! klemmen, dat een mensch het bloed onder de nagels uitkomt. Die jood, mijnheer de baljuw, die driemaal overgehaalde jood!"
Buiten stond het legercorps van gisteren avond, met volle muziek. Van de bazuin was het eerste knaleffect uitgegaan, en nu donderde en bulderde zij verder met de andere instrumenten mee. Eindelijk gaf de bazuinblazer, door een krachtigen zwaai met zijn instrument, een teeken en alles was stil.
"Laat me los, Van Brammen!" riep Pieter, voor de eerste maal sedert ik hem kende zijne manlijkheid toonende; en met een fikschen zwaai wierp hij, vonkelende van woede, den op zulk een krachtsbetooning niet verdachten Dolf van zich af en bijna tegen den muur.
Met zwart- en zwaren zwaai aan 't werken door de grauwe, de zonnelooze locht, ik de oude rave aanschouwe; die, roeiende op en dóór den schaars gewekten wind, gelijk een dwalend spook, eilaas geen ruste en vindt.
De dominé, die aan den anderen kant voorbij kwam, nam met een zwaai den hoed van zijn David's voorhoofd, zonder dat hij opgemerkt werd. Redwood bleef nog langen tijd nadat het rijtuig verdwenen was, in den deurpost staan kijken, de handen op zijn rug. Zijn blikken gingen naar het hooge duinland en de met wolken geplekte lucht, en gingen toen weder terug naar den met glasscherven afgezetten muur.
Met een woesten zwaai sloeg hij 't venster dicht, bleef midden in de kamer staan, en schudde de gebalde vuist tegen den hemel. Hij, op wien de vurige tongen der inspiratie waren neergedaald, hij, die Gods eer verkondigd had hij stond daar met de vreeselijke gedachte, dat God hem verlaten en beschimpt had. Moest de bisschop niet denken, dat hij kapitein Kristiaan hierop uitgestuurd had?
Van Pommeren nam zijn spiksplinternieuwen Zondagschen hoed met een snellen zwaai af, boog als een dansmeester, en zei onmiddellijk: »Goeien morgen, meneer Van Reelant! Warm weer, vindt u niet?" De aangesprokene greep even naar zijn hoed, en knikte deftig met het plan bedaard door te stappen. Van Pommeren glimlachte zeer hoffelijk, en vervolgde snel: »Pardon, meneer Van Reelant!
Zij had dit alles niet verteld om hem te beangstigen. In Den Haag kende nog niemand, vermoedde nog niemand, dat.... Van Reelant richt het hoofd op. Kort en bijna scherp vraagt hij: »Suze! Waarom zeg je me dit alles?" Suze glimlacht eenigszins vreemd. Zij werpt den schat van glinsterende krullen met een forschen zwaai in den nek. Zij antwoordt: »Omdat ik een woord wil spreken over onze toekomst.
Met een reusachtigen zwaai kwam het wapen van Raiko krakend neer op den nek van den Boozen Geest. Nauwelijks was het hoofd van den romp gescheiden, of het vloog in de lucht, terwijl rook en vuur uit zijn neusgaten spoten en den dapperen Raiko brandden. Ten tweeden male viel hij met zijn zwaard uit, en nu viel het afschuwelijke hoofd op den grond en bewoog zich niet meer.
Woord Van De Dag