United States or Romania ? Vote for the TOP Country of the Week !


Men had alles voor haar verborgen gehouden; men had haar van de buitenwereld afgesloten, zoodat zij nooit een reus gezien of ervan gehoord had, vóór de tijd gekomen was dat zij naar Engeland zou vertrekken. Vóór zij den jongen Redwood ontmoette, had zij zelfs geen flauw vermoeden, dat er sprake kon zijn van nog andere reuzen.

"Ga voort," zei Redwood. "Je kunt op me vertrouwen." "Nu dan, onlangs is er een kind onder mijn behandeling gesteld het kind van van een Verheven Personage." Winkles kuchte. "Nou, nou, je raakt mooi op weg," zei Redwood.

"Het is ons bewijs, mijnheer, dat wij dit gevecht niet begonnen zijn. Zij vonden ons geheel onvoorbereid. "U bedoelt?" "Ik bedoel, mijnheer, dat de reuzen zich tot op zekere hoogte hebben staande gehouden." Redwood zag nu alles in een ander licht. Een oogenblik leek het alsof eene zenuwaandoening de spieren van Redwood's gelaat en keel deed schokken. Toen uitte hij een diep "Ah!"

"En voor de kinderen die vrouwen zullen worden, zoowel als voor de kinderen die mannen zullen worden," zeide een stem uit het duister. "Méér nog die moeders zullen worden van een nieuw geslacht..." "Doch voor het volgend geslacht moet er nog groot en klein zijn," zei Redwood met de oogen op het gelaat van zijn zoon gevestigd. "Nog vele geslachten lang.

"Waar?" viel Redwood hem in de rede, zich verwaardigend om te praten. Caterham greep naar de vraag als een concessie. Hij wendde zijn gelaat naar Redwood, en zijn stem werd overredend. Dat zou men later kunnen bepalen. Hij moest opmerken, dat dit een punt van ondergeschikt belang was.

"Neen," zei Redwood, kampend om weder tot het oude standpunt terug te keeren. "Dat is belachelijk!" "Daar spreken we later nog wel over. In elk geval zijn wij het er over eens, dat het fabriceeren van het Voedsel moet ophouden " "Ik heb niets toegegeven. Ik heb niets gezegd " "Maar het gaat toch niet aan, op één planeet twéé menschensoorten te hebben, een groot en een klein!

"Dan zal ik naar Caterham moeten gaan en hem zeggen, dat " "Gij blijft bij ons, Vader Redwood. Bij het aanbreken van den dageraad gaat ons antwoord naar Caterham." "Hij zegt, dat hij jullie zal bevechten tot...." "Zoo zij het," zei de jonge Redwood, en zijne broederen mompelden goedkeurend.

Zij hoorden hem naar de deur gaan, aan den knop draaien en aan het slot rammelen, en vervolgens de stem van den agent, die op den overloop geplaatst was, en die hem beduidde dat dit alles hem niets hielp. Daarna hoorden zij hem aan de vensters, en zagen de agenten buiten opkijken. "Neen, u kunt er langs dièn kant evenmin uit," zei de tweede agent. Toen begon Redwood uit alle macht te bellen.

Winkles putte zich uit in excuses. Toen wendde hij zich tot Redwood. "Goed dat je hier bent," begon hij, "de quaestie is " "Heb je gelezen van die Koninklijke Commissie?" viel Redwood hem in de rede. "Ja," zei Winkles, van zijn stuk gebracht. "Ja." "Wat is jouw opinie daarover?" "Uitstekend iets," zei Winkles. "Moèt een eind maken aan al dit lawaai. Licht laten schijnen over de geheele zaak.

Op zekeren dag toen Redwood en Bensington samen op Bensington's kamers zaten, liet hij even doorschemeren wat het was, dat hij in reserve hield. "Hoe staan de zaken?" zei hij, zich in de handen wrijvend. "Wij zijn bezig een soort van rapport samen te stellen." "Voor het Koninklijk Genootschap?" "Juist." "Hm," zei Winkles, heel gewichtig doend, en ging naar het haardkleed. "Hm.