United States or Senegal ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij stotterde, vocht met zichzelf om niet al te raar te lachen, raakte dan nog verbouwereerder daardoor, en geen woord kwam over haar lippen van al hetgeen zij thuis zich zoo voorgenomen had te zullen zeggen.
Moar Kerdúle gebruikt heur verstand, zeg ik ulder. Ze zal zelve wel inzien dat da niet meugelijk 'n es." Joa joa joa moar... wa... wa zillen Bruuntsjen en Leenie doarvan zeggen?" stotterde Coben, die aan de oude gebruiken hechtte en bang was den knecht en de meid te beleedigen. Wel, loat ze zeggen wat dat ze willen; we zijn toch zeker wel miester op ons eigen hof!" riep Standje vrijpostig.
Ieder stap, die de vader dee, voelde ik op me hart. "Kees," zeid' ie, over me heen bukkende: "Je heb geld; je weet wel dat je dat hier in 't Huis niet verstoppen mag"; en meteen trok ie 't uit me hand. "'t Is voor een doodhemd", stotterde ik, en viel op me knieën in de krib maar 't holp niet. "We zellen 't voor je bewaren", zei de Vader, en maakte het zakkie ope', en telde et geld bedaard.
N. plotseling opziende van zijn boek, wat heeft de kat weer gebroken? Want men moet weten, dat de kat reeds het breekbare van onzen ganschen inboedel getiërceerd had. Het mooie glas, stotterde de beangstigde deern. Als al de glazen van de vensters, en er zijn er vier en twintig, te gelijk waren in scherven gesprongen, had mijnheer Van N. niet meer kunnen schrikken dan nu.
Alonzo zag verschrikt om en ontwaarde den dienaar die, met de doodskleur op het gelaat, stokstijf voor zich uit staarde. "Wat moet dat misbaar beteekenen?" vroeg Alonzo gramstorig. "Dáár, dáár," stotterde Rudolf, met den vinger voor zich uit wijzende: "ziet gij dáár, aan den kruisweg, dat witte spook niet fladderen? Bij het heil mijner zalige moeder, ik ga geen stap verder!
De onderofficier beet zich op de lippen en stotterde een zotte verontschuldiging uit. Op dit oogenblik vertoonde zich een bleeke, magere, ellendig gekleede vrouw. Niemand had haar zien aankomen, want ze liep zoo zachtjes, zoo geruischloos dat men haar 's nachts voor een schim zou gehouden hebben. "Geef wat te eten aan die arme vrouw!" zeiden de oudjes. "Hei, kom 's hier!"
De meiden hadden door Gerard, die zoo even te ongelegener tijd in den salon was gekomen, het nieuws gehoord en Mina feliciteerde haar en keek haar nieuwsgierig glimlachend aan. Dank je, dank je.... Mina.... stotterde Eline. Gelukkig, zij bevond zich alleen.... Even zag zij in den spiegel en zij schrikte over haar betraande bleekheid.
Zoo kwamen zij ook op de meisjes af, maar deze vluchtten gillend weg, en eindelijk omringden zij allen den boer, die vruchteloos tegenworstelde en stotterde, en eerst verlost werd uit hun dolle knelling op voorwaarde dat hij dadelijk naar de boerderij twee versche flesschen jenever zou gaan halen.
Hij of Vaprijs? en dan nog wel als boer, als baas! O, wat voelde ze weer hard de akeligheid van haar verlies! Een weeke kleur kwam over haar verlepte wangen; zij stotterde en kon geen antwoord uitbrengen; zij wist niet wat ze zeggen moest. Er was een oogenblik volkomen stilte.
Hier hier!" en met een zenuwachtig grijnzend gelach hield de man het muntbiljet van tien gulden omhoog, alsof hij vreesde dat 't hem weer ontnomen zou worden; liep er het winkelkamertje mede in, en, nadat er slotgedraai was vernomen, keerde hij weder, en stotterde, schier berstende van woede: "Geen uur zal ie langer in mijn huis blijven.... geen minuut.... geen seconde....!"
Woord Van De Dag