United States or Mongolia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Moar ik bedoel nou eigenlijk minschen van haar eigen slag, weet ge zoo van haar eigen kaliber, za'k moar zeggen." »»Geen zoon of dochter dan? Geen bloedverwanten?" »»Kiend noch kroai, men lieve meheer! Wat neefkes en nichtkes in 't butenland moar die hoeven hier niet an te kloppen en die kommen ook alêvel niet woar niks te oazen valt. Veur de rest, vrind noch moag. Altoos allinnig!"
"'k Zal dan zeggen," hernam Berend: "da'k den Jozef al lang gemêjen heb. Of ie den boer bestêlt, da wee'k niet," wat zachter sprekende: "moar da'k dan dit, en dan dat, niet zie, dat weet 'k best." "Da's niettes!" zei Janboer wrevelig: "dat za'k van Jozef nooit gleuven; doar is de jong veuls te best toe.
Gie deugenieten! Watte! Zij-je nie beschoamd: treffelijke meinschen durve komen affronteeren in ulder eigen huis! Ala! Hoast ulder ziere buiten as ge moar doarveuren 'n komt!
Mee zijn geiwene vleeren aan! Es 't oprech woar, Soarelke? Mee zijn geiwene vleeren aan! En te midden van 't jonk Vreiwevolk...! Moar,... 't begost oavend te worden, en ons Hiere, die kwoad wierd omda zijnen ijngel te lang wigbleef, zond hem ne weerlucht uit den Hemel, dat hij seffens weere moest noar boven komen.
"Ge zegt niks, Frerik." "Gij ook niet, grootvoader." "Neen, mien jong, da wee'k wel, moar 'k docht ook oan merrege." "Doar docht ik krek oan," hernam Frerik. Kleine pauze. "Woarum zucht ie, Frerik?" "Zucht 'k?" zei Frerik: "ik docht da gij zuchtte; moar 't kan best wêzen, went 'k docht aweer oan merrege. As't is mis was!" "As't is mis was!" herhaalde de grootvader.
As 'k 'em goed oankiek, dan geleuf ik, dâ 'k 'em al eerder gezien heb, eergiesteren, toen 'k op de kârmis gewêst bin, moar toen zag ie anders uit. Zinen bult was wel êns zoo groot en ie had zoo'n potsenmoakers pak an. Zeg, hed-de gij niet in 't thrioater met hundjes gespeuld?" "Dat heb ik," klonk het bedaard terug. "En hed-de gij niet op de fidel gespeuld?" "Dat is ook waar."
't Was voor de derde maal, dat hij in de veertien dagen buiten zat, maar 't was voor de eerste maal dat de peinzende grijsaard een stem uit het achterhuis hoorde, een stem.... die hem geheel onbekend was. Doortje dat wist hij was op de dêl oan 't warken, moar Joapik was noar huus of anders op 't land; en die stem -dat was de stem van 'en vremde.
Toen de meid as 'en bellefleur 'en half uur later de woning verliet, toen zag ze d'r uut as 'en rooje pardies, en ze wist dat Dorus 't land as 'en stier oan 'r had, went knoopen drêjen van andermans botten, doar had ie 't zoer oan. 's Nachts had Dorus de koorts moar 's anderen daags 's mergens was ie bêter, heel, heel veul frisser.
"Ik geleuve dat de mirrie t'oud es om nog veulen te krijgen," meende Miel van Dalen. Boer Dons maakte zich kwaad: "Watte! t' oud! Negen joar! Zij-je nie wijs dan, jongen?" "Ge zeg gij wel negen joar, moar ge'n weet gij da meschien zelf op 'n joar of twieë noar niet," glimlachte Miel.
"Nou, nou, 't is al genog," zei Janboer eindelijk, toen er bij al die hartelijkheden ook al weer tranen in 't spel kwamen: "Spoar mien zénuees as 'k oe bidden mag. 'k Het 'r nooit af geheurd of geweten, moar sinds da'k de domeneisjuffer van zénuees heb heuren sprêken, gleuf ik vast da'k ze ook heb." Nu waren dan in Janboers woning de hekken geheel verhangen.
Woord Van De Dag