United States or France ? Vote for the TOP Country of the Week !
Deze overmatige bewondering beangstigde haar soms en zij durfde hem die niet bekennen, uit vrees dat, indien zij hem op die wijze op haar eigen minderheid deed zien, hij zich van haar los zou maken, en niets scheen haar zoo verschrikkelijk, als de gedachte zijn liefde te verliezen.
Hij was steeds zeer beangst om alleen uit te gaan, en hij hield altijd twee prijs-vechters als portiers van Pondicherry Lodge. Williams, die u hedenavond gereden heeft, was een hunner. Hij was eens de kampioen-athleet van Engeland. Onze vader wilde ons nimmer zeggen wat het was dat hem zoo beangstigde, maar hij legde altijd een grooten afkeer aan den dag voor mannen met houten beenen.
Toch was aan de beangstigde jonge vrouw die beteekenisvolle blik der Nubische niet ontgaan, en door nieuwe vrees overvallen, wilde zij alles hooren wat er gebeurd was. Charmion gebood hare dienares dan ook te spreken.
Eensklaps rees bij haar de gedachte op, dat deze steen niet vanzelf op de bank was gekomen, dat iemand er hem had neergelegd, dat een arm door het hek was gestoken; deze gedachte beangstigde haar. Ditmaal was het wezenlijke angst; want de steen was er. Twijfel was niet mogelijk.
Maar hij bleef meer bij haar dan gewoonlijk, hij liet haar meer met zich mederijden, en bracht telkens recepten mede naar huis van versterkende middelen, "niet," zeide hij, "omdat het kind zoo iets noodig had, maar het zou haar toch geen kwaad doen." Wat hem het meest beangstigde, was de dagelijks toenemende rijpheid van Eva's gedachten en gemoed.
Het was onmogelijk, dat de toekomst haar beangstigde, wanneer ze niets verlangde dan 'n goed mensch te worden. Ze zou zich in zichzelf en in levensvertrouwen krachtig moeten maken.
Er is er een gekomen, zei Domitilla; die in kokende olie is gedompeld geworden. Die is het, zeide Fabulla. Dan moet je ons brengen naar dien heiligen man, beval Domitia. Goed, zeide Fabulla. Wij hebben donkere mantels, zei Domitilla. Zij stonden reeds op, grepen hare mantels. Om te vergéten wat haar drukte, beangstigde in het Palatium, zochten zij, zochten zij naar telkens andere ontroering.
Zij meende te gevoelen, dat zij 't misschien niet zou kunnen verhinderen, morgen terzelfder plaatse, in hetzelfde uur terug te komen. Toen, als door instinct, en om uit den toestand, dien zij niet begreep, maar die haar beangstigde, te geraken, telde zij met luide stem een, twee, drie, vier, tot tien en begon dan opnieuw. Dit bracht haar tot het besef der dingen, die haar omgaven, terug.
Het voorwerp had een groote snelheid en scheen een kring om de Aarde te beschrijven, die de baan van het projectiel sneed, terwijl het tevens een omwenteling om zijn as beschreef. »Wat is dat voor een ding?" vroeg Michel Ardan; »een ander projectiel?" Barbicane gaf geen antwoord. De verschijning van dat hemellichaam verraste en beangstigde hem.
Wat zal er van worden als hij hier wil overnachten?" dacht zij en hoewel de gedachte aan al wat daaruit kon ontstaan haar verschrikte en beangstigde, liep zij, den geest des leugens in zich voelend en zich aan dezen overgevend, hem toch met vroolijk stralend gelaat te gemoet en zonder te weten wat zij sprak, zeide zij: "O, dat is mooi! Ik hoop, dat ge den nacht over blijft."
Woord Van De Dag