United States or Ecuador ? Vote for the TOP Country of the Week !
Waar Jansen en Williams elkander konden bijstaan, daar deden zij 't. Viel een paard van Williams in den sloot, dan haalde Jansen, was hij in de nabijheid, het er uit, en bleef Jansen's ossenwagen in een der driften steken, dan was Williams steeds gereed, om met tien span ossen dien wagen op den oever te trekken. Ondiepe overgangen of veeren der rivier.
Frits Jansen had gemeend, dat aan deze manoeuvre een omsingeling ten doel lag, doch Jack Williams wist al te goed, dat de vlugste renner van Rhodesia op dit oogenblik door Jansen werd bereden, en Frits vergiste zich volkomen in zijn veronderstelling. Neen, de bedoeling der manoeuvre was een geheel andere.
Ons drietal was nu de groep genaderd, en Frits Jansen zeide, zich tot Jack Williams wendend, op bedaarden, langzamen toon, terwijl een grenzenlooze verachting uit zijn stem en gebaren sprak: »Ik beschuldig je, Jack Williams, dat gij het huis van mijn ouders met moedwil hebt afgestookt, en dat gij, om op mij de verdenking te brengen, mijn kleeren aantrokt, toen gij de afschuwelijke daad volbracht.
Dat tweede punt is het verzoek door Pinner gedaan, dat gij niet zoudt schrijven, dat gij van uw betrekking afzaagt, maar den directeur der firma Mawson and Williams in de meening moest laten, dat zekere Hall Pycroft, dien hij nooit had gezien, op Maandagmorgen bij hem in betrekking kwam." "Mijn God, wat ben ik een uilskuiken geweest!" riep onze cliënt.
Doch zijn bitterheid verdween weer, toen hij staarde in het trouw en eerlijk gelaat van den Zoeloe. »Hoe laat heb ik Waterfontein afgestookt?" »Om tien uur misschien, Baas." »En om vijf uur was ik reeds van Williams vertrokken, en om tien uur was ik zes en dertig mijlen van Waterfontein verwijderd!"
Williams was in de Kaapkolonie uit Engelsche ouders geboren, en had eenige jaren geleden, om zijne maatschappelijke positie te verbeteren, deze boerderij gekocht, die even als Waterfontein drie duizend morgen groot was. Het behoeft wel niet gezegd te worden, dat de staatkundige ideeën van Williams en van Jansen ver uiteen liepen, doch overigens was Williams een rechtschapen man en een goede buur.
»Vergeef het me!" smeekt Jack Williams. Reinard Jansen zegt geen woord. »Ik kan niet sterven en ik moet!" gilt de rampzalige op hartverscheurenden toon. »En ge zult voor God moeten verschijnen, en rekenschap afleggen van uw werken der duisternis!" roept Jansen hard en onverbiddelijk. »Mijn kind, mijn eigen, geliefd kind heb ik voor den brandstichter gehouden en gij zijt er oorzaak van!"
Evenwel, zijn bezwaar gold alleen den vorm: voor Pinch, als regeeringspersoon, kon Williams kwalijk eenige achting gevoelen; tegenover Pinch, als partijman, had hij een plicht te vervullen. Hoe zou men het aanleggen, zonder de betamelijkheid en de publieke opinie al te zeer te krenken? Men kon Pinch niet openlijk als gouverneur erkennen.
»Jack Williams," zegt hij, zijn afkeer overwinnende, met ernstige stem, »ge hebt naar mij gevraagd hier ben ik." De gewonde slaat de van felle koortshitte gloeiende oogen tot den spreker op, en wenkt den verpleger. »Gaat beiden hier dicht bij mij staan," zegt hij, »want ik kan niet sterven, voordat ik mijn schuld heb beleden."
»Omdat het hem na de harde woorden, die er gevallen waren, onmogelijk was, Waterfontein voorbij te rijden," meende de grijsaard. Er volgde een pauze. »En waarom maakte Jack Williams den omweg?" vraagde de oude Kloppers opnieuw. »Hoe kan ik dat weten!" zeide Reinard Jansen. »Kon hij soms het gezicht der verbrande woning niet uitstaan?" zeide Kloppers.
Woord Van De Dag