United States or Benin ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Welnu, ik zal u overtuigen," hernam Reinard Jansen. »Twee avonden na den brand het was even helder als in dien noodlottigen nacht begaf ik mij tersluiks, terwijl Eliëzer, zooals zijn gewoonte is, op den drempel van zijn hut zijn snarentuig zat te bespelen, naar de plek, waar de brandstichter moet hebben gestaan.
Maar als hij de tanden van den ongelukkige op elkander hoort klapperen, komt een gevoel van deernis op bij Reinard Jansen, en in zijn grijze oogen komt een zachter tint. Zijn aandacht echter wordt afgeleid door snelle voetstappen buiten, en zich omkeerend, ziet hij den kroeskop van zijn Zoeloe in den ingang der hut.
Hij is er zoo vast van overtuigd als van het bestaan der schitterende sterren daarboven hem. Uit de verte worden thans regelmatige voetstappen gehoord en een Boerenpatrouille nadert, met het geweer in den arm, den ongelukkigen man. »Werda?" wordt geroepen. Jansen maakte zich bekend. De patrouille is nu vlak bij hem. »Zoo, zijt gij Jansen?" zegt de grootste; »Reinard Jansen?
»Neen," roept Reinard Jansen met harde stem, »ze is niet denkbaar!" doch Dirk Kloppers zegt geen woord. »Ik meen, dat ze wèl denkbaar is en uitvoerbaar ook," gaat Marling voort met den gloed der overtuiging. Hij houdt even stil; zijn oog glijdt over de vergadering heen, die met aandacht, neen in spanning luistert, en aan het einde der tafel staat Lena.
Zij drukte het meesterke de hand, en de heldere tranen kwamen in haar oogen. Ach, het waren de eersten niet! Er was geen dag voorbijgegaan, dat zij niet had geschreid, en dat zij niet in de eenzaamheid met roepen en smeeken zich had gewend tot God om haar kind! Doch ge zoudt Reinard Jansen onrecht doen, wanneer ge meendet, dat hij het verlies van zijn kind minder gevoelde dan tante Martje.
En nu verstomt plotseling de wilde oorlogsmuziek, en het gewoel van den slag bedaart. »Gauw, Eliëzer, gauw!" beveelt Reinard Jansen; »neem den bruine, en breng ons spoedig goede tijding! Ze zoeken misschien hun heil in de vlucht onze Boeren moeten hen keeren o Frits, ik had er bij moeten zijn!" »Ze moeten het dezen keer dan maar zonder u klaren," schertst het meesterke.
Onverzoend was Reinard Jansen in den oorlog getrokken, en zij wist dat het onbarmhartige Maxim van Engeland het leven der menschen afsnijdt als rijp gras.... Zwijgend gingen moeder en zoon naar binnen, waar de zusters hun broeder reeds tegemoet kwamen, en op verrasten, vroolijken toon riepen: »Wees welkom, Frits, wees welkom, en een gelukkig nieuwjaar!"
»Is er niemand?" vraagt hij met verheffing van stem, »die met mij drinken wil op Cecil Rhodes, dan zal ik het alleen doen op Cecil Rhodes! op den grootsten man van Zuid-Afrika!" en hij drinkt het glas leeg in éénen teug. Maar Reinard Jansen springt op, en slingert den stoel, waarop hij gezeten had, tegen den muur.
Het duurt lang, heel lang, voordat Eliëzer terugkomt. Reinard Jansen begint al te trappen van ongeduld. Doch eindelijk ziet hij door de kleine ruiten den bruinen klepper aankomen. Eliëzer echter is niet alleen een groep Boeren vergezelt hem zij rennen zoo hard, alsof zij van plan zijn, om de oude woning onder den voet te rijden. De oude Kloppers is de eerste die de woning binnentreedt.
Achter hem aan komen Reinard Jansen's zonen en zijn eigen zoon Jan. Jan's gelaat staat dubbel blijde, want hij heeft daar straks van een renbode, door de bezorgde Geertrui afgezonden, de goede tijding ontvangen, dat het gevaar bij zijn ziek kind geweken is. Reinard Jansen echter is opgestaan; ook het meesterke.
Woord Van De Dag