United States or Central African Republic ? Vote for the TOP Country of the Week !
Cécile vindt het heerlijk dat zij er juist met de partij zal zijn. Zou je ook niet kunnen komen, Frits? Cilly zou het zeker ontzettend graag willen." "Ik weet het heusch niet, tante," zei Frits, terwijl hij zich behagelijk in een lagen stoel bij den haard liet glijden en met de hand door zijn donkerbruin haar streek.
»Och, wat zegt dat beetje geld en dan een klein postje in de verte, bij 't geen er van hem worden kan als hij zijne roeping volgt. Speel gij, Roestink! nu niet bij Frits de rol, die mijn oom bij mij heeft vervuld." »Ik wil niets afraden, maar ook niets opdringen. Het moet vrije, eigene keuze, het moet onweerstaanbare roeping zijn, geene opwekking van buiten. Wat dunkt u, Frits! wat wilt gij?"
Als nou meneer het schikken kon om met den Engelsman mee te doen die nog hier is want hij kwam te laat voor de diligence en die tusschen twaalf en half een zijn tweede ontbijt gebruikt, dat hij luns noemt, en daar we weer wat warms voor moeten maken, dan zou dat best uitkomen...." »Schik het zooals gij wilt, dat is mij hetzelfde," viel Frits in om er af te wezen.
»Ik ben niet genoeg kunstkenner om te gelooven, dat mijn gevoelen hier van waarde kan zijn, maar toch ja, na alles wat ik van Frits hoorde en opmerkte, zou ik in hem wel den toekomstigen kunstenaar zien, alleen als hij zelf niet in zich voelt eene krachtige roeping voor de kunst...."
De oude schout kon geene andere huisvesting vinden dan in zijne eigene broek, Frederik zat heel deftig in den kerkjas van Frits, en mijn vader, die de kleinste was, moest zich met het korte buis van Hannes vergenoegen, 't geen de schout natuurlijk eerst niet toestond, en waar hij veel komplimenten over maakte.
Natuurlijk ontbraken de Kafferbedienden niet. Luitenant Harreson hield een jongen, bruinen hengst bij den kop. De kranigste ruiters hadden hun rijkunst op den hengst geprobeerd, maar hadden hem niet klaar kunnen krijgen. Luitenant Harreson evenmin als de anderen. Frits ging zwijgend voorbij. Trouwens de opgewektheid van den vroolijken boerenzoon van Waterfontein was al lang verdwenen.
»Wat moet je er mee doen?" vraagde Frits, die al maar naar die militaire uniform keek. »Wel, mijn neef heeft me een heel rooskleurigen brief geschreven, noodigt mij uit, om ook een jaartje vrijwilliger te worden en zendt mij al vast een pak." Frits bekeek het pak opnieuw. »Trek het eens aan," zeide Jack. Frits liet zich dat geen twee keer zeggen. Hij deed het. Het pak stond hem als aangegoten.
»Zeer zeker! dien beklagenswaardige herinner ik mij wel, maar toen Frits Rosemeijer te Amsterdam bij een schilder in de leer werd gedaan, vond men goed mij te Brussel school te leggen, en zoo heb ik van de catechisatie-kennissen verder nooit meer gehoord of gezien, maar het komt mij onmogelijk voor dat gij, mijnheer, één zoudt zijn met.... met...."
Toen de vreemdeling binnentrad en zich tegenover Frits neerzette, nam deze par manière de contenance eene courant in handen en ging druk lezen, hoewel hij moeite zou gehad hebben om te vertellen wat hij eigenlijk las.
»Tot zoolang dus weer op het rek!" antwoordde Frits Millioen lachende, terwijl hij den arm van zijn vriend nam en zich weer bij het gezelschap voegde. In zijn afwezen was er maar ééne stem geweest van ingenomenheid met zijn persoon.
Woord Van De Dag