United States or Sweden ? Vote for the TOP Country of the Week !


Maar Jeanne houdt hem hiervan terug; nog een weinig geduld en, bij God, zij zullen weldra het fort kunnen binnen trekken, verzekert zij. »Twijfel niet, de plaats is onsroept zij haren getrouwen toe.

De Steenlooper houdt evenwel niet van rust; hoogstens verdroomt hij in de middaguren eenige minuten. Gedurende den overigen tijd van den dag is hij aanhoudend in beweging, van 's morgens tot na zonsondergang, dikwijls zelfs 's nachts.

Een jonge man houdt van verandering en zijn hart, zegt men, is even moeilijk te bewaren als een stuk geld!" "O, mijn koningin," hernam ik, "laten wij de toekomst er buiten en denken wij slechts aan het heden. Gij zijt schoon en ik ben verliefd. Als mijn liefde u aangenaam is, laten wij dan van elkander genieten zonder verdere bedenkingen.

Houdt u nog een oogenblik bedaard en zie naar ’t geen hij doet.

Hij houdt den baas gezelschap. Die moet natuurlijk den heelen middag alleen in huis blijven. Maar hij zal zich wel redden. Ik zal de tafel bij zijn bed schuiven en alles, wat hij noodig heeft, daarop klaar zetten. Vóór twee uur van middag behoef ik niet in de tent te staan, en om vijf uur kan ik wel al weer thuis zijn. Dan wordt het donker en gaan de schaatsenrijders naar huis.

Houdt hen dus goed in het oog; en zendt één uwer makkers, den besten looper, om aan de landlieden in de buurt bericht er van te brengen." Zij beloofden stipte gehoorzaamheid, en vertrokken oogenblikkelijk, om hunne verschillende boodschappen te verrichten.

De verwonderde Arabier was opgetogen en zijne oogen schitterden van blijdschap. Ga heen! zeide de luitenant, gij althans zult mij niet verraden, daarvoor houdt ge te veel van het lieve geld. Ge zoudt vreezen, dat men het u afnam, indien ge verhaaldet, hoe gij er aan gekomen zijt. En hij gaf den kerel een wenk om te vertrekken.

Midden op den weg hield hij toen zijn klepper staande, en toen de mannen dichtbij genoeg waren, om zijne woorden te kunnen verstaan, riep hij hun met luider stemme toe: "Gij verfoeilijke, heidensche snoodaards, houdt dadelijk stil en geelt terstond en zonder weigeren de doorluchtige prinses over, die gij daar in de koets in gevangenschap wilt sleepen.

Makatit opende de oogen, haalde diep adem en herkreeg zijn bewustzijn. "Hoera! hoera! De kameraad is uit de klem!" riep Thomas Staal, wien het zweet van het lichaam gutste en die thans met zijne wrijvingen ophield. "Maar kijk dan toch, mijnheer Méré, hij laat zijne kluit aarde, die hij steeds in de samengeknepen vuist houdt, maar niet los."

Zijn besliste, wel-overdachte uitingen grijpen den ontvankelijken Goethe zoo aan, dat hij onwillekeurig Herders handschrift nabootst. Intusschen, niet alleen Herder houdt hem van zijn vakstudie.