United States or Kazakhstan ? Vote for the TOP Country of the Week !


Wronsky overlegde, of men wellicht op de bocht van buiten voorbij zou kunnen komen, toen Froe-Froe dit reeds van zelf deed en al begon te vorderen. Haar van zweet al donker gekleurde schouder bevond zich reeds naast Gladiators kruis. Toen liepen zij een poos geheel naast elkander.

"Er was zeker evenmin een steen op de bank, als een man met een ronden hoed in den tuin; ik heb van den steen gedroomd, zoowel als van het overige." Zij kleedde zich, ging naar den tuin, liep naar de bank, en voelde het klamme zweet. De steen lag er. Maar 't was slechts voor een oogenblik. Wat des nachts vrees is, is des daags nieuwsgierigheid. "Welaan," zeide zij, "laat ons zien."

Die naam, zoo vermaard, was eens het zinnebeeld van rijkdom, van nijverheid, van kunstmin, van heldenmoed; in de gansche wereld wekte hij de gedachte op van een uitgelezen volk, dat met het zweet zijns aanschijns eene woestijn tot een aartsparadijs had herschapen.

Waart gij niet jaloersch op het zweet dat hunne aangezichten, het stof dat hunne schoenen bedekte? Leert dan inzien, waarin het wezenlijk genoegen bestaat.

Vrouw Barbara stond op; wischte zich het zweet van het voorhoofd, en begon eindelijk met een eenigszins bevende stem: "Mijn gelaat zult gij u wellicht niet meer herinneren, genadige graaf; ook is het reeds meer dan twintig jaren geleden, dat wij elkander voor het laatst gezien hebben.

Hij zou zich geschaamd hebben om het iemand te zeggen; maar groote droppels zweet parelden op zijn voorhoofd en zijn hart klopte hoorbaar van angst. Hij dacht zelfs dat hij in eene kamer voor zich iets schemerend wits zag oprijzen, en sidderde bij de gedachte wat het zijn zou, als de gedaante zijner doode moeder eensklaps voor hem verscheen.

Hoe hij ook riep, niemand antwoordde hem; de bewoners, door het akelig nachtgevecht verrast en verschrikt, waren gevlucht. Mher Van Praet zette zich neder op eenen stoel en veegde zijn zweet af. Daar verscheen voor hem Disdir Vos, die met eenen zegevierenden lach op het gelaat hem vroeg: "Welnu, veldheer, heb ik mijn woord gehouden, of niet?"

Nu antwoordde de priester wien het zweet langs het gelaat liep, zoo hard werkte hij knorrig: "Ik bezweer u bij uw ouden dag, laat mij met rust! Ik kan u mijn ongeluk niet vertellen." De honderd dochters. Maar dit antwoord maakte den ouden man nog nieuwsgieriger en nog sterker drong hij er op aan te mogen hooren, waarom de priester op een heiligendag werkte.

Plotseling hield Jack zijn met zweet bedekten klepper in, en een bijna duivelsche vreugde gleed over zijn gezicht. »Kijk," riep hij hoonend, »nu begint hij 't in de gaten te krijgen. Hij houdt zijn paard in... hij wendt den teugel... neen man, je kunt er niet door... hij begrijpt het ook... Zou hij den sprong wagen?... Hij durft niet... hij is verloren..."

Een ander gevaar, waar aan deeze ongelukkige slaven zyn bloot gesteld, bestaat in het proeven alleenlyk van het vocht, het welk zy in het zweet van hun aangezicht 'er uit halen; zoo men dit bemerkt, worden zy veroordeeld, om eenige honderde geesselslagen te ontfangen, of zelfs de tong te worden uitgerukt, op last van den Opzichter.