United States or Tuvalu ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het gelaat van den grijsaard bleef mild en vriendelijk als deze zomermorgen, die vol vrede zich uitstrekte over het landschap. Baas Kloppers wachtte eenige oogenblikken, alvorens hij antwoordde. Toen stond hij op en zeide tot Lena: »Durft ge met dezen Engelschman de reize aan door de woestijn van het leven?" »Ja," zeide ze, »ik durf het." »En waarom durft gij het?" vraagde hij ernstig.
»Maar ik geloof het niet," zeide moeder Jansen. »Wat gelooft ge niet?" vraagde Dirk Kloppers. »Dat mijn jongen den brand heeft gesticht," zeide zij, doch haar oom bewaarde het stilzwijgen. Beiden gingen nu de tent binnen. »Mijn hart gaat open bij het gezicht van zoo'n tent," zeide de Voortrekker op opgeruimder toon; »er gaat toch niets boven een tent."
Welgemoed heeft de oude Dirk Kloppers zijn reis voortgezet, en thans heeft hij Vredenoord bereikt. Het verwondert hem echter, de oprijlaan inbuigende, dat zijne vrouw hem niet tegemoet komt. Dat is toch haar gewoonte geweest.
Met een blik vol deelneming en medelijden zag de grijze Voortrekker hem aan. Reinard Jansen was oud geworden, sinds baas Kloppers hem den laatsten keer had gezien. Zielepijn had haar diepe voren geploegd door dat verweerd gelaat, en die krachtige gestalte scheen gebogen onder een onzichtbaren doch zwaren last.
»Of beter gezegd te Buffelskloof, niet de laatste achterkleinkinderen mogen zijn, die aan onze geachte jubilarissen zijn geboren, en dat Kloppers' geslachtsboom onder des Heeren zegen moge groeien en bloeien en de takken wijd uitspreiden in de vier winden des hemels, tot in lengte van dagen!" Met groote geestdrift worden deze woorden toegejuicht, en Charles is plotseling de held van den avond.
Dan vat hij hen bij de hand, en doet hen weer opstaan. »Kust den kleinen Albert van mij," zegt hij nog, zich naar zijn schimmel wendend. Het bestijgen van het paard gaat intusschen zoo bezwaarlijk, dat het iedereen opvalt, en Jan Kloppers vreest, dat het afscheid van gisteren avond den ouden man toch te hard heeft aangepakt.
»Oom Kloppers," antwoordt de Engelschman met die christelijke bescheidenheid, die zoo weldadig aandoet, »het was niet mijne bedoeling, om een wanklank te brengen in dit feest." »Ik weet het," zegt Dirk Kloppers, »maar gij moogt u geen oordeel aanmatigen over toestanden, waarvan gij nauwlijks een oppervlakkige kennis hebt. Gij spreekt van verzoening zeker, wat is schooner dan verzoening?
Eenige zetels verder werd het oog geboeid door den echten Nimrodskop van een vermetelen olifantenjager, die soms zes maanden achtereen in het hooge noorden zwierf, op de jacht van olifanten en nijlpaarden, en recht tegenover den ouden Kloppers zat Kees Lakenvelder, evenals baas Kloppers het hoofd van een groote, geachte familie.
De grijsaard drukte haar oogen dicht en kuste ze. En terwijl groote tranen biggelden over zijn oude wangen, fluisterde hij met nokkende stem: »Anna, mijn lieveling, goeden nacht!" En zich omkeerend zocht hij de eenzaamheid. Het verlies van zijn vrouw is toch een harde slag geweest voor den ouden baas Kloppers.
Marling kijkt even op; hij schijnt een opmerking te willen maken, doch hij houdt ze in. »Dubbel gevaarlijk," herneemt baas Kloppers, »en het oude spreekwoord heeft nog niets van zijn beteekenis verloren: Als de vos de passie spreekt, Boer, pas op je ganzen. Hij, Cecil Rhodes, is een sluwe vos.
Woord Van De Dag