United States or Western Sahara ? Vote for the TOP Country of the Week !


Het gevecht was dan ook in den regel maar een menschenjacht, en de zwarte, naakte ruggen der vluchtelingen boden een uitnemende schijf voor den scherpschutter. Het was dan ook geen bluf, dat Jack Williams beweerde, dat zijn kogel reeds vijfentwintig zwarten had neergelegd, doch Frits Jansen was niet begeerig naar dien roem.

Ik geef je de getuigenis, Jack Williams, dat gij het satansch sluw hebt overlegd, en ik verklaar je tevens in het bijzijn van al wie het hooren wil voor een eerloozen schurk!" En met deze woorden keerde Frits Jansen zich om, en het drietal verliet het kazerneplein. Dick echter zeide tot Jack: »Kerel, je ziet er uit, alsof je een beroerte zult krijgen!"

John Williams, directeur was. Voor dat de autoriteiten hunne troepen hadden kunnen verzamelen, hadden de Waziri's het dorpje overrompeld en waren aan 't brandstichten en plunderen gegaan.

Men spoort van het station Williams in een paar uur naar de grand canyon of Arizona en honderd pas van het station staat men voor een afgrond, die behalve door zijn uitgebreidheid en diepte een wonder van kleurenpracht en grillige vormen te aanschouwen geeft; een pracht die geen pen in staat is te beschrijven.

"Nu met dat al, ik kan 't je wel vertellen, wat dat voor zaken zijn", zei Mevrouw Jennings zegevierend. "Weet u het, mevrouw?" zeiden bijna allen tegelijk. "Ja, 't is natuurlijk iets met Juffrouw Williams." "En wie is Juffrouw Williams?" vroeg Marianne. "Wat? Weet je niet wie Juffrouw Williams is? Je hebt toch stellig al van haar gehoord?

Intusschen trok Frits zich het diep ingrijpend staatkundig verschil, dat tusschen de familie Jansen en de familie Williams bestond, niet bijzonder aan. Integendeel nam dat verschil in zijn oog al geringer afmetingen aan, ja hij waande de kloof reeds overbrugd. Hij begon te lachen om dat verschil; hij begon het te beschouwen voor een even dwaas als nietig misverstand.

»Jack Williams was de kameraad van uw zoon?" vraagde Kloppers opnieuw. »'t Was zijn Judas," zeide Jansen vol toorn. »Wanneer hebt ge Jack den laatsten keer gesproken?" vraagde Kloppers. »Onmiddellijk nadat Frits de woning verliet, heb ik met Jack nog gesproken. Of liever ik had hooge woorden met hem, en heb hem de deur uitgegooid."

Toch, al was hij het zich nooit bewust geweest, dit gevoel had altijd gesluimerd in zijn borst. En de spot van Jack Williams had slechts teweeggebracht, wat de stormwind teweegbrengt, als het vuur, smeulende onder de asch, aanblaast tot lichtelaaie. Hij keek Jack even aan met een flikkering in de oogen.

»Neen," zeide Frits op kalmen toon, »maar ik kan bewijzen, dat ik het niet heb kunnen doen. Vrouw Williams weet het, dat ik mijne kleeding, waaraan Eliëzer mij meende te herkennen, ten haren huize heb verwisseld tegen eene militaire uniform. Zij is mijn getuige." Het was tante Martje vreemd te moede.

Het vaartuig was een Engelsche koopvaarder op de terugreis van Japan door de Noord- en Zuidzeeën; de kapitein, Mr. John Biddel van Deptford, een zeer beschaafd man en uitstekend zeeman. Wij waren nu onder de breedte van 30 graden zuidelijk; er waren zoowat vijftig man aan boord; ik ontmoette hier een ouden kameraad van me, een zekeren Peter Williams, die den kapitein een goed idee van mij gaf.