United States or Svalbard and Jan Mayen ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het schijnt buiten twijfel, begon Cesar, dat als wij de terugreis naar Californië ondernemen, onze gewonde niet levend daar komen zal, want het is een rit van eenige honderden mijlen. Het beste zou dus wezen naar Sitka te gaan, waar wij binnen een dag of vier kunnen komen; maar die Satansche grensbewakers verkiezen niet dat wij een voet in hun land zetten.
Wij namen eenige geweekte beschuiten, die Shdanoff bij zich had, en legden die naast den gewonde. Wij zetten hem met den rug tegen den boom, deden hem een schoon hemd aan, namen afscheid van hem en lieten hem aan zijn lot over. Was het een goed soldaat? Een tamelijk goed soldaat, zeide Shdanoff. Wat er met hem gebeurd is, God weet het! vervolgde Antonoff. Er zijn daar veel van de onzen gebleven.
»Gij hier, Pyrrhus!" riep de gewonde hem vriendelijk toe. »Ja heer, ik ben het," antwoordde de ander, en liet zijn schippershoed nog sneller draaien. »Ik ben anders geen man om aan deuren te luisteren, en kom ook nooit ongeroepen ergens binnen, maar wat daar zooeven gesproken werd, moest ik wel hooren, en het gekras van dien ouden ongelukskraai trok mij naar binnen."
Een uur later kwam Warja, de vrouw van Wronky's broeder, aangereden en met hulp van eenige haastig er bij geroepen dokters, legde zij den zwaar gewonde op zijn bed en bleef bij hem om hem te verplegen. Toen Karenin zich op het wederzien zijner vrouw had voorbereid, had hij een fout begaan.
Uwe hulp, mijn brave Siddha! komt te laat, sprak met zwakke stem de gewonde; met mij is het gedaan en met mijn arbeid voor den Keizer en zijn rijk.... Eén laatst bevel nog! Laat voor Akbar de naam van den waren moordenaar verborgen blijven als gij dien soms vermoedt.... Narasinha antwoordde Siddha, was, ik onderstelde het dadelijk, alleen zijn huurling. De ware moordenaar is....
De gewonde ademde flauw en langzaam: er was geen de minste beweging in zijn lichaam merkelijk. Meester Rogaert begon ernstig voor zijn leven te vrezen, want een lichte koorts openbaarde zich en gloeide reeds op de slapen van de lijdende.
"Een gewonde soldaat, die bijna stervende was, vertelde mij met tranen in de oogen, dat zij den 24en Nov. eene Fransche batterij genomen hadden, maar dat men hun geen versterking had gezonden. Eene compagnie zeesoldaten sloeg bijna aan 't muiten, omdat men hen bij eene batterij wilde aflossen, waar zij 30 dagen onder den bommenregen hadden gestaan. De soldaten rukten de lonten uit de bommen.
De muziek hoorend en het voornemen van den Engelschman bemerkend, beveelt Alva op scherpen toon: "Zijn boot zorg voor zijn boot! Laat niemand ontsnappen!" Onmiddellijk wordt er gevuurd op de boot en klinken er hartverscheurende kreten uit de kelen der doodelijk gewonde Italianen, die sterven met de tonen der muziek op de lippen en onder het venster verdrinken.
Dit redde het leven der christenen: vele gewonde Indianen werden door hunne makkers weggedragen; en toen eindelijk een der onder-caciquen gewond werd, schalde de horen het sein tot den aftocht. Zij keerden naar hunne paarden terug en schenen krijgsraad te houden. Dit waren voor de Spanjaarden angstige oogenblikken, daar al hun kruit en lood verschoten was, behalve een paar kartetsen.
Op het bed lag, inplaats van de ruwe, woeste misdadiger, dien zij verwacht hadden te zien, een kind, bleek door pijn en uitputting en diep in slaap. Zijn gewonde arm, verbonden en gespalkt, lag op zijn borst; zijn hoofd rustte op den anderen arm, half verborgen onder het lange haar, dat op het kussen lag gespreid. De goede dokter hield het gordijn vast en keek een paar minuten zwijgend toe.
Woord Van De Dag