United States or Anguilla ? Vote for the TOP Country of the Week !


In dit geheele gesprek was niets van beteekenis, maar in later tijd kon Anna zich nimmer deze korte scène herinneren zonder een gevoel van kwelling en schaamte. Serëscha kwam met zijn gouvernante binnen. Als Karenin er acht op had gegeven, zou hem de schuchtere blik zijn opgevallen, waarmede zijn zoon eerst hem en toen zijn moeder aanzag. Maar hij wilde niets zien en daarom zag hij niets.

"Zoo staat er in den brief van Jacobus," zeide Karenin, met een verwijtenden blik op de gravin, als wegens een zaak waarover te voren al gesproken was. "Hoeveel onheil heeft de valsche uitlegging dezer plaats reeds veroorzaakt. Niets verwijdert meer van het geloof dan juist zulk een uitlegging...."

Zij moest het zelf niet wenschen. Neen, zonder aarzelen raad ik u, gedoog het niet en sta mij toe, dat ik aan haar schrijf." En Karenin gaf toe en gravin Lydia schreef den volgenden brief in het Fransch: "Genadige vrouwe!

"Waart ge dan niet degene, die alles had vergeven en, slechts geleid door een Christelijk gevoel, bereid waart alles op te offeren?" Je hebt zelf gezegd: "Als men den rok neemt, wil ik ook den mantel geven.... En nu...!" "Ik bid je," zeide Karenin plotseling verbleekend met bevende en klagende stem, terwijl hij opsprong: "Ik bid je dit gesprek te staken...."

"Als ge mij veroorlooft mijn meening te zeggen, dan geloof ik dat dat van u afhangt; gij moet de noodige maatregelen nemen om aan dezen toestand een eind te maken...." "Je meent dus, er moet een eind aan gemaakt worden?" viel Karenin hem in de rede. "Maar hoe? Ik zie geen uitweg." "Uit elken toestand is een uitweg," zeide Stipan opstaande en nieuwen moed scheppende.

Wronsky vermeed opzettelijk de groepen der aanzienlijken, die zich voor de tribune vrij bewogen en met elkander spraken. Hij bemerkte daar mevrouw Karenin, vorstin Betsy en de vrouw van zijn broeder, maar, om niet afgeleid te worden, naderde hij hen niet.

Bij het heengaan sprak Karenin als gewoonlijk met ieder, dien hij ontmoette, en ook Anna moest op de gewone wijze hen te woord staan; zij was echter als een geheel andere en ging aan haar echtgenoots arm als in een droom daarheen. Zij namen zwijgend in de coupé plaats en reden zwijgend door de menigte.

Na langdurig overleg kwam Karenin tot het besluit, dat er maar één uitweg voor hem was: haar bij zich te behouden, het gebeurde voor de wereld te verbergen en alle hem ten dienste staande middelen te bezigen om die liefdesbetrekking te verhinderen en te doen eindigen en wel, hetgeen hij zich zelf echter niet beleed, hoofdzakelijk om haar te straffen.

Karenin ging ook zitten en hij besefte, dat zijn woorden volstrekt niet die werking hadden, die hij er zich van voorgesteld had, en dat, hoe hij zich ook verklaren en van den toestand opening geven mocht, zijn verhouding tot zijn zwager onveranderd dezelfde blijven zou. "Ja, ik ben voor de treurige noodzakelijkheid geplaatst, een scheiding te vragen."

"Zeg, dat er geen antwoord is," zeide zij tot den bediende, opende dadelijk haar schrijfportefeuille en schreef aan Karenin, dat zij bepaald hoopte hem om één uur bij de felicitatie op het slot te ontmoeten. "Ik moet met u over een gewichtige en treurige zaak spreken; waar? Zullen we daar de plaats bepalen? Het beste zou zijn bij mij aan huis, waar ik de thee voor u zal gereed hebben.