United States or Sint Maarten ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar als het al niet zinken of barsten kon, dan liep het toch gevaar voor eeuwig op die rotsen te blijven zitten, en dan was het gedaan met het onderzeesche toestel van kapitein Nemo. Zoo peinsde ik, toen de kapitein, kalm en bedaard als altijd zonder eenige ontroering of teleurstelling te laten blijken, mij naderde. "Een ongeluk?" vroeg ik. "Neen, een toeval," was zijn antwoord.
Maria, wenende, zat geknield nevens haar broeder, zij had een zijner handen gevat, en besproeide dezelve met tranen, terwijl Adolf haar met flauwe blikken bezag. Zodra Robrecht met zijn dochter in de zaal trad, werden al de ridders met ontroering en verwondering getroffen. Hij die hen, als een geheime verlosser, in de nood was toegekomen, was de Leeuw van Vlaanderen, hun Graaf!
Massijn, wiens ontroering reeds een weinig gestild was, wipte uit het rijtuig, liep vlug over de treden van de stoep, doorkruiste de van verwarde beweging en geluiden dreunende gelagzaal, sloop in het achterkamertje, waar Eulalie beloofd had op hem te zullen wachten.
«Sedert jaren draag ik het op het hart,» sprak de jongeling met zachte stem, «ik smeek u, heer krijgsoverste, neem het mij niet af,» en hij haalde het kleinood van onder zijn kleed te voorschijn. Bevend van ontroering nam Marcus het kruisje in de hand, herkende het en vroeg, als wilde hij een laatsten twijfel uit zijn hart wegnemen: «Hoe heette uwe moeder?»
O lezer! Querido kan geen woordje, geen enkel woordje, "gewoon", onverschillig zeggen. Zijn hooge stem beeft voortdurend van ontroering, je voelt zijn zinnen worden, je ziet zijn lippen vertrekken en lachen en grijnzen ... je hoort zijn breede borst zwaar hijgen ... je denkt ieder oogenblik, dat hij zal neervallen, uitgeput.
Die woorden antwoordden zeker op eene vraag, die zij in haar gemoed gedaan had, maar in mijne ontroering was ik buiten staat, die gedachte te gissen. Ik voelde slechts de teederheid van den blik, dien zij op mij rusten liet, en ik was te gelukkig om verder te denken dan dit oogenblik. Kindlief, zeide zij, zonder haar blik van mij af te wenden, uw makker heeft mij zeer gewichtige dingen verteld.
En toen, in die voldane na-den-eten-stemming, is zijn verbeelding weer aanstonds vaardig geworden, en heeft hij mij de stoutste variaties op zijn sjofele leven verder zitten vóórfantaseeren tot eigen oprechte ontroering. Hij was nu heel week, de stumperige held, al hadden we heusch niets dan stikke-koffie gedronken.
Na enige ogenblikken hoorde zij niets meer in de kamer, de grootste stilte omringde haar, en zij beeldde zich in dat men haar wredelijk had verlaten. Dit gedacht schokte haar hevig; dan liet zij de handen van haar aangezicht gaan. Maar welke zalige ontroering veranderde alsdan haar smart in vreugde? Wat strelend gezicht bracht alsdan een onuitsprekelijke glimlach op haar lippen?
Ik zou echter geene gevolgtrekkingen durven maken uit hetgeen wellicht aanleiding vond in de ontroering van het oogenblik en in den staat van opgewondenheid, waarin wij toen verkeerden. Maar zoudt gij thans, bij bedaarder zinnen, mij vergunnen, aan die woorden een uitlegging te geven, welke mij voordeelig ware?"
Zich tot Ben-Hur keerende, zeide hij met toenemende ontroering: Als onze God zijne hand niet spoedig uitstrekt is Israël verloren, en zijn wij allen verloren. Ben-Hur antwoordde kalm: Mijn geest is opgetrokken geweest, en heeft vernomen waarom dit geschieden moet. De Nazarener wil het, God wil het. Laat ons stil zijn en bidden.
Woord Van De Dag