United States or Wallis and Futuna ? Vote for the TOP Country of the Week !
Daarna hernam hij met luider stem, alsof er hoegenaamd niets gebeurd was: "Waarde Silas," zei hij honigzoet, "laten wij toch niet boos op elkander worden!... Waartoe zou dat dienen?... Dat overspant slechts de zenuwen, en, geloof mij, wij mogen heden niet zenuwachtig zijn!... Schep vertrouwen en kijk naar mij: ik wanhoop niet!... Gij zult zien, heden zal het de dag onzer zegepraal zijn!"
Daarin konden zij zich alle twee niet vergissen. Die kreet klonk hen nog in de ooren. Zij luisterden...., luisterden....; en plotseling.... ja, daar werd de kreet herhaald. »Joël!" riep Hulda zenuwachtig en opgewonden uit. »Er is een reiziger in gevaar...." »Ja, zeker," antwoordde Joël; »daar ben ik ook overtuigd van. Luister.... daar roept hij weer." »Wij moeten hem te hulp ijlen.
"Ja zeker vreeselijk," hernam Mesty, "maar die kogel langs uw hoofd was ook vreeselijk. En als de haaien hen niet hadden verslonden, wat dan? Zij zouden dan ons gedood hebben en onze lijken waren een prooi van de haaien geworden. Dat vind ik nog vrij wat verschrikkelijker. "Mesty," riep Jack uit en greep den neger zenuwachtig bij den arm, "niet de haaien, maar ik heb die mannen vermoord."
Als ze nog langer alleen achter de gesloten deur wachten moest, werd ze zenuwachtig; ze had een wee gevoel in 'r lijf en stond beverig op de beenen. "Een mooi keukentje," dacht ze toch nog. Haar pakje goed, in een blauwen doek geknoopt, hield ze in de hand.
De dagen daarna leefde Mathilde in een veelkleurig peinzen en in een wonderlijken tweestrijd. Langzaam, met groote macht, daalde de liefde voor het leven, voor het jonge genietende leven in haar hart. Zij was verschrikkelijk zenuwachtig. Het eene oogenblik zat zij voor het oude bureautje, en wilde er niet van-daan gaan. Maar het volgende oogenblik kon zij 't zoo niet langer houden.
André stond tegen den muur geleund, en Bernard merkte in zijn stem, die naklonk in zijn hoofd, een ongewonen klank, iets van bitterheid en stil leed. Hij keek hem aan en zag aan zijn gezicht dadelijk dat hij iets bizonders had. André was wat bleek en trok zenuwachtig met zijn mondhoeken. "Wat scheelt jou?" vroeg hij. "Och niets," zei André, "gekheid, gekheid!.... Kom vooruit maar weer!"
Ik kreeg een plaatsje in de volgepropte wagens, De menschen waren zenuwachtig opgeruimd. Alles ging zoo broederlijk gemeenzaam toe. De angst van 't oogenblik werd als geloochend door de onverschillig en drukdoende tongen. Have en goed werd weliswaar verlaten, maar 't was immers maar voor korten tijd, en 't leek zoo aardig dat kosteloos reisje naar Holland.
De messen in onze zakken gingen roesten, en de lucifers wilden niet branden. Het was trouwens al maanden zoo, en men behoeft zich niet te verwonderen, dat in die omstandigheden de malaria haar slachtoffers maakte. De heer Ch. zag er na een jaar al uit als een verlorene, broodmager, geel en uiterst zenuwachtig, en met zijn vrouw was het al niet beter gesteld.
Nantas drukte den loop tegen zijn slaap. Op 't zelfde oogenblik werd echter de deur woest opengeworpen en Flavie vloog binnen. Den revolver wegduwen was het werk van een oogenblik, doch het schot ging af, en de kogel in den zolder. Zij zagen elkander aan. Zij was echter zóó zenuwachtig, dat zij niet spreken kon.
Hij zag het dadelijk: Zij was anders, heelemaal anders dan hij zich voorgesteld had.... "Annie," begon hij, "het doet mij erg veel genoegen, dat ik je...." Toen voelde hij haar hand de zijne zenuwachtig drukken, zag aandoening in haar oogen, was een oogenblik geheel verward, "dat ik je.... Wat wou 'k ook zeggen...." stamelde hij. "Ik wensch je van harte geluk."
Woord Van De Dag