United States or Aruba ? Vote for the TOP Country of the Week !
"A ja, ik informeerrrde," klonk het antwoord, terwijl de spreker een gezicht zette alsof hij den naam uit het vloerkleed wilde halen: "Een vóórnaam, luitenant! een vóórnaam, weet u, met sen er achter. A juist, Janssen! om u te dienen." "Alleen?" "Dat is te zeggen, ik geloof ja luitenant! behalve een meid van den boekverkooper, 'en preutsch ding, om u te dienen!" "Zwijg!
De heer De Boogh was uiterst vriendelijk en zijn stem klonk gedurig eenigszins ruw-amicaal; ook lachte hij telkens, uit louter jovialige, gemonteerde vroolijkheid blijkbaar, want hij zei niets grappigs en Paul ook niet. Hij bleef aldoor staan, ofschoon Paul, die 't vermoeiend vond, hem een paar maal vroeg, waarom hij niet ging zitten.
Zij opende de deur voor mevrouw d'Ablong, volgde haar en keek niet meer naar Elsje om. "Kom Lizzie!" riep hare tante, toen ze op het portaal bemerkte dat Elsje in de kamer was achtergebleven. Stokstijf bleef het kind staan, waar zij stond. "Tante roept mij niet!" mompelde ze boos. "Lizzie, Lizzie, kom dan toch!" klonk het weer. "Ga nu gauw mee naar beneden!" Elsje verroerde zich niet.
Zal je anders an je vader waarschouwe, Eitje, as de aardappele koke en hoe-die ze afgiete mot?" "Ga u maar gerust", klonk de stem uit de bedstee. Zij, heen-dribblend, twee pakken onder eén arm en de flesch in de vrije hand, kwam nog eens blazend terug.
Hoewel het instrument zéér ontstemd was, stond de geheele bevolking vóór het huis tehoop gedrongen. Om negen uur kwam de boer, van wien het wagentje gehuurd was, tien gulden eischen voor beschadiging van zijn eigendom. Om tien uur klonk plotseling muziek van de andere zijde van het dorp: de menschenschuwe boerentante zat voor haar amechtig harmonium, en speelde Sien, Sien, Siene-l
'k Weet niet of u de les zal smaken; De wilden lachten luide er om, Terwijl 't refrein op eens een drom Van papegaaijen deed ontwaken: Daar klonk 't kapoe; daar galmde 't weêr; De vogels wisten van geen schuwte; De zoelte riep het tot de luwte, Het strand den stroom toe keer op keer; En Bontekoe dacht onder 't schaat'ren Des wilden wouds, der wilde waat'ren: "Zing voort, ik ken geen liedje meer."
Haar bellen bestond in drie korte slagen met haar schaatsen tegen de voordeur, die dadelijk er op werd opengedaan. "Zoo, je hebt dus voor mij ook nog een oogenblikje kunnen vinden," klonk een diepe, aangename stem, terwijl haar ééne kleine handje bijna geheel in een paar groote, zachte mannenhanden wegzonk.
Thans begon het wachten die onrustige jongens echter moeilijker te vallen dan ooit. Dáár klonk de kreet: Le cheval blanc! Le cheval blanc! aangeheven door eenige personen, die den naderenden stoet voorafgaande, blijkbaar in last hadden de tallooze toeschouwers tot vreugdebetoon op te wekken. Allen namen nu aan de ramen plaats.
"Karr, Karr!" riep hij een poos later, "hoor je niet hoe het knapt in de takken." Nu klonk de stem zóó droevig, dat die steenen zou kunnen vermurwen. Karr bleef staan om te luisteren, en hoorde een zwak, maar duidelijk knappen boven in de boomen. Het klonk als het tikken van een horloge. "Ja, ik hoor het knappen," riep Karr, en ging nu niet verder.
Hij voelde, dat zij gelijk had, zoo zij zich eene ruïne van binnen als van buiten noemde. Hoe gaat het, Eline? beter dan van middag? vroeg hij en in zijn stem klonk iets hartelijks, dat haar aan Henk deed denken.
Woord Van De Dag