United States or Lebanon ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ik kan onmogelijk zonder haar leven en zij niet zonder mij, is 't wel, darling? Toe, zeg ons nu eens gauw wat je geantwoord hebt, op dat gewichtige oogenblik, toen je...." "Dear me, daar staat Lizzie af te luisteren wat wij praten!" viel Cécile opeens verschrikt in. "Heeft mama je hierheen gestuurd, Lizzie?"
Zooveel mogelijk haar best doende niet op de plaaggeesten te letten, speelde zij door, totdat Cécile opeens proestend en met tranen in de oogen van het lachen, uitriep: "Lieve tijd Lizzie, wat speel je stijf en houterig; ik geloof dat je het met opzet doet om ons te ergeren!" "Neen, heelemaal niet!" riep Elsje, terstond uit haar rol vallend en met een kleur van verontwaardiging.
"Ik wou vragen," zei ze, "of ik voor dienstmeisje zal spelen. Ik ken het stukje heel goed, wij hebben het juist bij ons thuis opgevoerd, op Papa's verjaardag. Misschien wil zij," en zij wees medelijdend op Elsje, die op een stoel zat te schreien, "er wel graag af." "O ja natuurlijk," zei Cécile. "Dat treft heerlijk, Kit. Verkleed je dan maar gauw. Kom Lizzie, trek dat costuum eens uit.
Zij opende de deur voor mevrouw d'Ablong, volgde haar en keek niet meer naar Elsje om. "Kom Lizzie!" riep hare tante, toen ze op het portaal bemerkte dat Elsje in de kamer was achtergebleven. Stokstijf bleef het kind staan, waar zij stond. "Tante roept mij niet!" mompelde ze boos. "Lizzie, Lizzie, kom dan toch!" klonk het weer. "Ga nu gauw mee naar beneden!" Elsje verroerde zich niet.
Zij haalde eens diep adem, terwijl Miss Piper ernstig naar haar keek en zich afvroeg, waarom hare oogen zoo schitterden en ze zoo ongeduldig met den voet op den grond stampte. "Poor child!" zei de gouvernante bij zichzelf. Toen, naar Elsje toegaande en de hand op haar schouder leggend, vroeg ze: "Wat is het, Elsie?" Cécile was de eenige in huis, die haar nog "Lizzie" noemde.
Intusschen had Cécile Elsje driftig bij den arm genomen en meegetrokken naar het kleedkamertje. Elsje volgde gedwee en hard snikkend. "Je hebt alles, alles bedorven!" knorde Cécile. "Wij hadden je nooit mee moeten laten spelen! En wat moeten wij nu beginnen?" vervolgde ze, zich tot de anderen wendend, "met die erbarmelijk snikkende Lizzie kunnen wij niets uitvoeren."
Ik vind het zoo naar dat u zooveel moeite hebt met Lizzie en dat ze u zooveel verdriet doet."
Toen opeens driftig: "Maar mama, waarom heeft ze uw parels aan?" "Het stond anders zoo kaal; die kant valt zoo erg naar beneden, hier van voren." "Nu, u moet het weten, maar ik vind dat parels al allerminst bij Lizzie passen." "Kom Cilly, nu niet zulke onaardige dingen zeggen," zei hare moeder op vergoelijkenden toon. "Nu maar naar beneden meisjes, ik ben trotsch op jullie alle twee."
Zij zag er allerliefst uit in haar zomertoiletje van licht crème en met den witten hoed met klaprozen op het donkere haar. "Neen, naar jou natuurlijk heelemaal niet," zei ze met een coquet lachje. "Hoe maak je het? En hoe gaat het jou, Lizzie, och, Elsje bedoel ik. Dag, Liesje, kleine snoes, hoe heb jij het?" En met een bevallige beweging knielde zij bij Liesje neer op het mos en kuste haar.
"Toe mama, neem haar nu toch wezenlijk liever Lizzie. Iedereen zal denken dat u de meid roept als u Elsje zegt." "En toch blijf ik zoo heeten," zei Elsje, zeer gedecideerd. Cécile keek haar spottend aan. "Och kind, stel je niet zoo aan, als 't je belieft, he!" zei ze op minachtenden toon. "Kom mama, zullen we nu eindelijk naar beneden gaan? Missy is al zoo lang alleen."
Woord Van De Dag