United States or Canada ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij lachte bijna om de zekerheid waarmee de ander ontkende. Zij wist beter. Powers volgde de taktiek om zijn tegenstander van oogenblik tot oogenblik en van ronde tot ronde op te jagen en Glendon nam er genoegen mee aan dit programma mede te werken. Zijn verdediging was bewonderenswaard en hij bracht er juist genoeg aanvalstooten in om de belangstelling van het publiek te prikkelen.
Of de opbrengst van de koe voldoende zou wezen om zijn voornemen te volvoeren, daaraan dacht Teunis niet; maar de koe lachte hem zóó tegen, dat hij terstond toebeet, zijn naam met een ontzenuwde hand teekende en den volgenden morgen, toen de kinders in school waren, nog eens terug kwam om den prijs voor zijn zoontje te halen.
Passepartout lachte reeds bij voorbaat bij de gedachte hoe Fix daarin te werk zou gaan; intusschen bracht hij zijn tijd door om zijn gewone boodschappen te verrichten. Het eiland Singapore is niet groot en ook niet indrukwekkend van voorkomen. Het heeft geen bergen, althans geen steile. Toch is het in al zijn eenvoud zeer bevallig. Het is een park doorsneden van tallooze wegen.
"Is die vriendelijke man jouw Heer?" vroeg Fulco spottend aan den vreemden dienstman. "Ik behoor hem met lijf en .... " "Ben je een lijfeigene?" "Dat ben ik, helaas. 't Is niet alles, om zoo'n Heer geheel en al toe te behooren. Gij hebt gezien, hoe gauw hij met de zweep in de weer is. Ik ten minste heb in mijn leven meer slaag gehad .... " "Dan eten?" lachte Fulco.
"Ik heb hem met mijn zwaard eene gedachtenis op zijn krullebol gegeven, waarvan hij lang pleizier zal hebben. De lomperd bedankte mij er niet eens voor en ging zonder groeten heen." "De kennismaking beviel hem zeker niet," lachte de ridder. "Doch hoe staat het met het weer? Bij al die drukte heb ik er in 't geheel geen erg meer in gehad."
"Om een stuk speelgoed?" "Neen, u zal het toch niet raden. Iets zeer schoons, een geheim. Als het komt, zal ik het u zeggen. Raad u het niet?" "Neen, dat kan ik niet raden. Zeg het maar," zeide Wassili Lukitsch en lachte, wat hem zelden gebeurde. "Nu moet je gaan slapen, ik doe het licht uit." "Zonder licht zie ik datgene, waar ik om gebeden heb nog duidelijker.
Het kind, een klein meisje, liep heen en weder, om zich te verwarmen, en lachte en zong luide. Helaas! op welke wijze vermaken de kinderen zich al niet! 't Was dit kleine meisje, 't welk Fantine hoorde zingen. "O," hernam zij, "'t is mijn Cosette, ik herken haar stem!"
"Nu," zeide zij, "uwe kinderen in het Zuiden kunnen iets doen, dat ik niet zou kunnen doen." "Wat is dat?" zeide St.-Clare. "Wel, ik wil wel tegen iedereen vriendelijk zijn en zou niemand willen kwaad doen; maar negers...." "Zoenen te geven," zeide St.-Clare, "daartoe zijt gij niet in staat, niet waar?" "Ja, dat is het. Hoe kan zij het doen?" St. Clare lachte en stapte de gang in.
Don Quichot lachte om Sancho's dol zeggen, maar bleef er toch bij, dat hij dien bijnaam aannemen wou en op zijn schild eene droevige figuur doen schilderen. Sancho liet hem nochtans geen tijd, om daar lang over na te denken, maar drong er op aan, dat men de reis zonder tijdverlies voortzetten zou.
In dat gewoel van raderen en werktuigen zag Johannes tal van menschen met bleek gelaat, met zwarte handen en kleederen, zwijgend en rusteloos werken. 'Wie zijn dat? vroeg hij. 'Raderen, ook raderen, lachte Pluizer, 'of menschen, zoo je wilt. Wat ze daar doen, doen ze dag in, dag uit. Men kan op die manier ook mensch zijn, in hun soort altijd.
Woord Van De Dag