United States or Yemen ? Vote for the TOP Country of the Week !
De vijftig francs, welke zij gegeven had, waren van een somme gelds genomen, die de heer Madeleine aan haar had toevertrouwd tot het geven van aalmoezen en het verleenen van hulp en onderstand aan de werksters, en van welke som zij geen rekenschap behoefde te doen. Fantine ging op het land van huis tot huis, om zich als dienstbode aan te bieden. Niemand wilde haar echter hebben.
Dat is zoo duidelijk als iets." "In dat geval," hernam Favourite, "de dood aan Blachevelle en leve Tholomyès!" "Leve Tholomyès!" riepen Dahlia en Zephine. En ze schaterden 't uit van lachen. Fantine lachte met de anderen mee. Toen zij, een uur later, haar kamer was binnengetreden, huilde ze.
Wat was er intusschen geworden van deze moeder, die, zooals de inwoners van Montfermeil zeiden, haar kind zou verlaten hebben? Waar was zij? Wat deed zij? Na haar kleine Cosette bij de Thénardier's te hebben achtergelaten, had zij haar voetreis voortgezet en was te M. sur M. aangekomen. 't Was, zooals men zich herinnert, in 1818. Fantine had haar geboorteoord omstreeks tien jaar geleden verlaten.
Het kind verwijderde zich gelijk het gekomen was, haar stem verstierf; Fantine luisterde nog een poos, toen verduisterde haar gelaat en de heer Madeleine hoorde haar zacht zeggen: "Hoe wreed is deze geneesheer, dat hij mij mijn kind niet wil laten zien. Die man heeft zelf een leelijk gezicht." Haar vroolijke gedachten keerden echter terug.
Eensklaps maakte Favourite een beweging, als van iemand die ontwaakt. "Maar," zeide zij, "waar blijft de verrassing." "'t Is waar," hernam Dahlia, "de beloofde verrassing." "Zij blijven lang weg!" zei Fantine. Nadat Fantine dit zuchtend gezegd had, trad de knecht, die bij het eten bediend had, binnen. Hij had iets in de hand, dat een brief geleek. "Wat is dat?" vroeg Favourite.
Fantine had een koortsigen, slapeloozen nacht gehad, voor 't overige vol aangename voorstellingen; tegen den ochtend viel zij in slaap. Zuster Simplicia, die des nachts bij haar gewaakt had, maakte van deze gelegenheid gebruik, om een nieuwen kinadrank te bereiden.
In de buiging van den elleboog kon men den looden knop van zijn dikken stok zien, die achter hem verdween. Zoo bleef hij bijna een minuut staan, zonder dat men zijn tegenwoordigheid opmerkte. Eenklaps sloeg Fantine de oogen op, zag hem en deed mijnheer Madeleine omzien. Juist toen Madeleine's blik dien van Javert ontmoette, was Javert, zonder zich te bewegen of te naderen, verschrikkelijk.
Hij liet zich door Javert niet storen. Onwillekeurig dacht hij aan de arme Fantine, en hij wilde daarom koel zijn. Javert groette eerbiedig mijnheer den maire, die hem den rug keerde. De maire zag hem niet aan, maar ging met zijn aanteekeningen voort. Javert deed drie of vier schreden in de kamer en bleef staan zonder te spreken.
Zij was even schoon in beide opzichten, welke men stijl en rhythmus noemt. De stijl is de vorm van het ideale; de rhythmus de beweging er van. Wij hebben gezegd, dat Fantine de vroolijkheid was; zij was ook de eerbaarheid.
Hij luisterde naar haar woorden gelijk men naar den wind luistert, met nedergeslagen oogen, in onbestemde gedachten verdiept. Eensklaps zweeg zij; dit deed hem werktuiglijk het hoofd opheffen. Fantine zag er verschrikt uit.
Woord Van De Dag