United States or Nigeria ? Vote for the TOP Country of the Week !


Er volgt een langdurige stilte, door niets afgebroken dan het gezucht van den jager die, ten halve met den rug naar de aanwezigen bij den ingang van het schuurtje gekeerd, hen niet bemerkte, en evenmin bespeurt dat, eenige oogenblikken later, nóg een heer en dame, het tamelijk donkere verblijf binnentreden.

Bloemen, van allerlei kleur en geur, versieren het onmetelijke groene tapeet, dat zich naar alle zijden, zoover wij zien kunnen, uitstrekt, en dat slechts hier en daar door enkele helder gekleurde woningen wordt afgebroken.

Van dat oogenblik af, kwam er een nieuw leven in eene belangstelling, die van den beginne aan boven verwachting was geweest en nimmer was afgebroken.

De paarden werden hier achtergelaten en aan de hoede toevertrouwd van twee Gounds, belast ze naar het dichtstbijzijnde dorp te geleiden. De anderen volgden de beide broeders, die de door het water van den bergstroom schuddende treden bestegen. Alles was stil en de eerste geluiden van den dag hadden de plechtige stilte van den nacht nog niet afgebroken.

Langzamerhand schuiven de torenspitsen op den achtergrond; de huizen staan verder uiteen; wij wandelen langs bruine heiden, die met zachte glooiing opwaarts klimmen, hier en daar afgebroken door de grijsachtige gebouwen eener boerderij met haar schuren en stallen. Tot Dave is er niets bijzonders te zien: de Maas weerkaatst in haar groene wateren vrij vlakke oevers, met eentonige wilgen beplant.

Ik was eens toevallig op de markt, op het uur dat die moest worden gesloten; een fluitje klonk, een soldaat te paard reed langzaam door de menigte, die mannetje aan mannetje stond, wenkte met de hand, dat het uit moest zijn met koopen en verkoopen en in een oogwenk waren de stalletjes en kraampjes afgebroken, de menschen stroomden uit elkaar. Alles ging bijzonder snel, rustig en geregeld.

Van die plek heeft men het gezicht op de rijstvelden, enkel afgebroken door een paar bouqetten van kokospalmen, door kleine tuinen, die oasen gelijken, en heel in de verte een lijn van witte heuvels, verdwijnend in een lichten, blauwen nevel.

»De Regenten hebben ze zoo besteld, mijnheerwierp de moeder tegen. »Het minste wat zij doen konden, is toch wel het ons behoorlijk warm te geven; onze betrekking is al moeielijk genoegHier werd het gesprek afgebroken door een kreunen van de zieke vrouw.

De geheele persoon van het kind, haar gang, haar houding, de klank harer stem, haar afgebroken woorden, haar blik, haar stilte, haar minste beweging drukten een enkele gedachte uit: vrees.

Dat de ingenieur Robur iedere gemeenschap met de bewoners der aarde afgebroken had, was mogelijk; maar dat hij geene gemeenschap met de oppervlakte der aarde hield, was onmogelijk! Wanneer echter die redeneering juist was, waar lag dan dat punt? Hoe was de ingenieur er toe gekomen om het te kiezen? Werd hij daar door eene kleine kolonie, welker opperhoofd hij was, verwacht?