United States or Réunion ? Vote for the TOP Country of the Week !
Doch deze had het juist ontzettend druk met Amy Lawrence over het vreeselijke onweer op het eiland en over den bliksem, die den grooten vijgeboom aan spaanders sloeg, terwijl hij, Tom, op geen tien pas afstands stond. "En mag ik ook komen?" "Ja." "En ik?" zeide Sally Rogers. "Ja." "En ik ook!" riep Suze Harper. "En Joe?" "Ja."
De namen der omgekomenen zijn: Saartje Prins, een meisje van ongeveer zeven jaar; Moosje Prins, een jongetje van nog geen twee jaar; de zieke Russische cigaretten-handelaar Podnowsky, meer in de buurt als Poddy bekend; zijn dochter Rebecca nog geen achttien jaar oud en zijn andere drie kinderen Serre, Sally en Rozetje. Er heerscht in de Jodenhouttuinen een algemeene verslagenheid.
Ik ga zooveel uit, en daarom begrijp je wel, dat ik allerlei dingen noodig heb. Sally raadde mij dikwijls aan iets te koopen, en dat deed ik dan wel eens meer dan verstandig was. Met mijn nieuwjaarsgeld kan ik er een gedeelte van betalen; maar het spijt mij toch erg, dat ik het gedaan heb, want ik wist, dat je het verkeerd van mij zou vinden."
"O, ik denk niets, maar Sam zeide dat er te Louisville een banketbakker was, die zeide dat hij iemand noodig had, die knap was voor koek- en pasteiwerk, en zeide dat hij vier dollars in de week voor zoo iemand zou willen geven dat deed hij." "Welnu dan, Chloe." "Wel, Mevrouw, ik had gedacht dat het haast tijd werd om Sally hier aan het werk te zetten.
Hij herinnerde zich heel goed den avond, toen de oude Sally stierf de gebeurtenissen van dien dag gaven hem goede reden, zich dien te herinneren als den avond, waarop hij juffrouw Corney ten huwelijk had gevraagd en ofschoon genoemde dame hem nooit het geheim had toevertrouwd, waarvan zij de eenige getuige was, had hij genoeg gehoord, om te weten, dat het betrekking had op iets, dat in verband stond met den dienst, die de oude vrouw als armhuis-baker bij Oliver's moeder had verricht.
Ik antwoordde, dat ik dat wel aardig vond, en vroeg aan Sally om er nog eens een te vangen; maar hierin had zij weinig zin, en wij kwamen nu spoedig langs zijde van het fregat. Nadat ik aan mijne roeisters den afgesproken shilling geofferd had, greep ik den valreep en klom aan boord.
Mevrouw liet Sally laatst eens probeeren om een koek te maken, om haar te laten leeren, zeide zij. Och loop heen, Mevrouw," zei ik. "Het gaat mij waarlijk aan het hart, om dat goede eten zoo te zien bederven! De koek is alles aan één kant gerezen geen fatsoen aan, niet meer dan mijn schoen. Loop heen."
»O, die ligt onder den obelisk," zeide de oudste van het paar, op het oog een veertig jaren oud; »voor een shilling zullen we Uwe Edelheid daarheen roeien." Ik nam het aanbod aan. De oudste was zeer ervaren in het roeien, en ging met de riemen zoo behendig om alsof het breinaalden waren; maar de jongste, hare dochter, zooals mij bleek Sally gedoopt, was daarin erg onervaren.
»Och juffrouw,« zei een uitgemergeld, afschuwelijk leelijk oud vrouwtje, terwijl zij haar hoofd door de deur stak, »ouwe Sally leit op het uiterste.« »Nou, wat raakt mij dat?« vroeg de Moeder boos. »Ik kan haar niet in 't leven houden, zou 'k denken.« »Nee, nee juffrouw,« hernam het vrouwtje, »dat kan niemand, voor haar is der geen hulp meer.
"En dan weet 'k nòg iets," praatte Eleazar vergenoegd, opgelucht door de eindelijke toestemming: "vannacht slapen Rebecca, Joozep, Sally, Rozetje en Serre boven op mijn kamer." "Nee," zei Poddy moeilijk. "J
Woord Van De Dag