United States or Honduras ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wat is me winst?", gromde Poddy, opnieuw kreeglig na 't lange gepraat: "Is 'r geen onderscheid tusschen 'n gesjochte goj en 'n gesjochte jid? Narrigkat! Al is 'n goj nòg zoo gesjochte heit-ie vóorrech, is-die bemazzel! Wordt 'n arme goj nagescholde op straat? Heit iemand 't rech 'm schmáús te noeme? Mag jij op hùllie Zondag negotie schreeuwe?"
Poddy scheen niet te luistren. Het hoofd, gezakt in de deuk van 't kussen, lag met den maagren gebogen neus naar de zij van de broeken en jassen. De ontbloote heup puilde in 't wollig gefrommel der dekens, 't been krom en ontvleescht, met 'n zwarten, smerig-vergoorden voet, drukte de plooien, bijna slijkrig skelet, bebloed en doorwond.
In 'n aanzwelling van teederheid, nam-ie 'r kleine, zwarte, ruwe hand, keek 'r in de nog natte oogen, zei, zooals-ie tot 'n kind zou gesproken hebben: "Rebecca 'k ben blij dat we mekaar gister gezoend hebbe blij blij." "Ik ook," antwoordde ze mat. "Wat stane juillie te smoeze?" , vroeg Poddy, angstig bij 't gefluister.
"Zeg u dan", zei hij vrindlijk-glimlachend om haar zorg: "of de kinderen 't 'r góéd hebben afgebracht en of die stumper van 'n Poddy..." "Ik zeg niets ik zeg geen woord als u weer héélemaal beter is, zullen we u
In de kamer hoorde-ie 't nòg, zat-ie in bedwongen ontstemming. Zoo zinnelijk had-ie 'r niet gedacht, niet geweten. Maar in de kleine beredderingen voor 't eten, 'r moedertjes-doen, 'r zorgen voor de kindren, die van de school thuis kwamen, 'r geduld met Poddy die 'r kleinste bewegingen lei te bekregelen, telkens snauwde en gromde, 'r nu weer bleek-versmald gezichtje, vriendelijkte hij in stille glimlachjes. Ze had geen begrip van wat ze 'r uitflapte. In de slavernij van 't armoe-krotje, 't van 'r jonge jeugd af beulen en sloffen voor 'n vader, twee broers, twee zusjes was de moeder niet vijf jaar gelejen in 't kraambed gestorven? in 't dagelijks warmteloos getob, was 'r genegenheid voor hem als 'n wilde, vlammende roes geworden. Niemand had 'r geleerd. Ze g
"Hebbe we dan komme genog?" , vroeg Suikerpeer. "Scharrele we wel", zei Essie: "as Eli van benejen wat haalt"... Met Mijntje samen, liep-ie omlaag, klappertandend van de kou in de gang, na 't eten. En weer op den tast, nam-ie de kommen, haastte terug naar de warme kamer boven. Op 't portaal, in 't donker, botste-die tegen Rebecca, die bij Poddy geweest was. "Bin jij 't Mijntje?" , vroeg ze.
"...Poddy, Poddy hoe hei-'k 't met je?", brabbelde Eleazar, woordjes zoekend, schuw en triestig. Z'n gezonde stem leek hard bij 't gebroken, stervend lichaam. Al wat je zei werd van 'n hinderlijke grofheid, stiet af op de felle wanhoop van 't ellendig bed met z'n etterplassen en bloedstollingen. Bij tijjen dee zwijgen je zeer, vond je de zekerheid van je stem die pr
"Tòch ga je d'r morgen heen, Poddy en as je beter ben zal je me danke ja, danke! Hier is niks geen vreten, geen vuur. Hoe ken men zoo z'n eigen vijand zijn? Hoe ken men zoo trappen tegen 't beetje góéds, dat ze voor ons doen? Schoon linnen lekkere bewassching versterkende middelen. D
Poddy kreeg vast z'n portie 'n gestoofde bliek, 'n kwak rijst met erwten en 'n halleve harden bokking. Suikerpeer bracht 't 'm zelf, maakte 'n kuil in de deken, trok 't vel van den bokking met z'n nagels, omdat Poddy zoo schlemielig tekeer ging dadde de erwte in 't bed rolde.
"Met de staking," antwoordde Eleazar, blij dat de grijsaard praatte: "met de staking gaat 't krom en scheef slècht slècht... zoo goed as verloren"... "Zoo," zei Poddy, sterk zuchtend. Vreemd blies de adem door z'n neusgaten en de vingers wriemden hard-plukkend. Toen lag-ie heelemaal stil, de oogen verdoft in de dik-roode randen.
Woord Van De Dag