United States or Slovakia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ja! hij zou noâr je voâder goân? jawel mergen! Moâr ik dacht: de jongen spreekt zoo bout, wie weet of hij geen verlof heit van Mijnheer? en zoo van 't ien op 't oâr komende, dacht ik zoo bij mijn aigen: joâ! het is toch de bediende van een groote Mevrouw en hij is zoo veul als kind in huis: ik zal moâr de minste wezen; en zoo stond ik op en liet hem oet, en toen zag ik dat hij twee brieven in de hand had."

"Wel, wie heit van zijn leven!" riep hij "verakskeseer mijn onbeleefdheid. Ik kom zoo bij je." "'t Is warempel 'elukkig ook, dat de man je kent," zeide Klaas: "aêrs hadden wij nog werk 'ehad het hum aan zijn domme verstand te brengen." Ondertusschen riep ik hun die buiten stonden toe, dat zij maar gerust zouden wezen en dat er hulp zoude komen opdagen.

"'t Is warentig wat te krap," antwoordde hij: "maer in dat geval, wil ik ereis zeggen, as het zoo mot, dan mot het. Maer dat ik er op verdienen zou, zoo as die jonge Heer daer zeit, dat heit ook al niet over; maer 't is net krek of ik jou ken," vervolgde hij, mij aanziende en zich den kop krabbende. "Dat is mijn neef," zeide Tante: "misschien hebt gij hem hier wel ontmoet voor een jaar of wat."

In de glazen kast zag hij ze, nam ze van het bord, zei 'r goeien nacht. "Gebruik je verstand, je verstand, Eli", sprak zij hem na: "wat ken je mazzel weze mee te doen met de òngijn van 'n schtaking?.. 'n Schtaking is ongeluk òngeluk... Wees geen verschwarzte nar ik ziè de zake zooveel beter as jij ... zooveel bèter ... zooveel bèter... Ga nou morrege na Berlijn, die heit gróót werk."

"Ze lijkt op Esther", zei hij, zacht-ernstig. "As twee droppele water", knikte Suikerpeer. "Ze heit l

"Enne tòch heit-ie rech," lodderde Suikerpeer oòk opgewondener: "Wat heit hij met 'n schtaking te make! Heit-ie niet ogge-nebbiesch l

Kijk z’n oogen ereis, en z’n neus vol krabbels: hij is in den slag geweest! Wel! Wel! wat is ie mager geworden! Nou! die weet, dat ie een slippertje heit gemaakt.”

"...Had ze op d'r smoel teruggeslage, die pargluize! De vrouw van Semmie die komp van de grach heit ze èrg wat 'r gebeurt! is 'oggenebbiesch voor alle minnute en krijg 'n trap voor d'r buik!.... De k

"Dat behoeft gij mij niet te verzekeren," zeide ik, lachende: "ik heb die immers al eens bij u geproefd en weet hoe ze smaken." "'t Is waar ook," zeide zij met een bezorgd gelaat: "Meneer heit men toch niet verklapt, hoop ik?" "Wees niet bang," zeide ik: "mits het maar niet weder gebeure. Nummer vijf: nazien hoeveel stoelen er op de boerderij zijn, en of die nog bruikbaar zijn.

"Dat is 't waarste woord dat je ooit gesproke hebt," zeide juffrouw Dilber. "Nou heeft ie net wat ie verdiend heit." "Ik wou dat 't wat zwaarder was," antwoordde de vrouw, "en dat zou 't, daar kun je van op an, als ik nòg meer te pakken had kunnen krijgen. Maak dat pakkie maar es los, Jan, en zeg me hoeveel je d'r voor geeft. Zeg 't maar ronduit.