United States or Cuba ? Vote for the TOP Country of the Week !


Deze laatste raapte nu een zwarten mantel van den grond, welken hij Hendrik omsloeg, en gaf, na een kort fluisteren met dezen, zijn eigen mantel aan Joan; vervolgens nam hij de ladder onder den arm en wenkte den vluchtelingen, dat zij hem volgen zouden. "Waar brengt gij ons?" vroeg Hendrik hem, zoodra zij een eindweegs waren opgewandeld.

En zij reikte mij de bloem, onmachtig te weêrstaan de verleiding der nieuwsgierigheid.... Zij zag mij met hare dierbare oogen, die als blauwe lotussen waren, aan, terwijl zij mij den zwarten lotus reikte. Het was mij bijna onmogelijk te weêrstaan, waar de vreeslijke verzoeking mij kwam van hare hand.

Kan men zich een arbeider voorstellen, die steeds aan een vuurhaard werkzaam, geen enkel geschroeid haar, geen zwarten vinger, geen droppel zweet, geen aschstofje op het gezicht zou hebben! Het groote bewijs van de weldadigheid eens priesters, vooral van een bisschop, is de armoede. Zoo dacht ongetwijfeld de bisschop van Digne.

Nu dreef hij zijne dochter op zijne beurt tot spoed aan, geleidde haar uit het strijdperk en bracht haar met een wagen, dien hij gereed had, veilig naar het huis van den Rabbijn Nathan. De Jodin, wier lot aller belangstelling op dien dag opgewekt had, zou niet aldus onopgemerkt hebben kunnen vertrekken, zoo niet de aandacht van het volk op den Zwarten Ridder gevestigd geweest ware.

»Zeg, weet je wat we moesten doenriep ze. »Nee; wat dan?« »Dina bang maken. Dan zetten we de muis in de keuken op de tafel en als Dien dan komt....« »Ja, laten we dat doen«, zei Kee. En weet je, wat de beide schelmen nu deden? Ze bonden een zwarten draad om den kop van het houten muisje, en zetten het zoo op de tafel. De draad ging onder 't openstaande raam door naar buiten.

Weldra zagen de jongelingen niets meer, dan den zwarten rook, die alles gelijk als met een mantel omhulde; en na weinige oogenblikken stortten de beide vleugels en eindelijk ook de kerk in puin en asch naar beneden. De nacht was voorbij: en de zon begon zich alreeds aan den gezichteinder te vertoonen, maar nog was de woede van den strijd niet verminderd.

Deze had stilzwijgend het gebeurde gadegeslagen; de uitdrukking van trotsche minachting op haar gelaat had plaats gemaakt voor een blik van ontzetting over het vreeselijk einde van den Zwarten Ridder; tevens kon zij een gevoel van bewondering voor den koenen moed van den jongeling nauwelijks onderdrukken.

Oogenblikkelijk staat Van Reelant in zwarten rok en witte das, als overgoten en omstraald met een waas van voornaamheid en aanzienlijkheid, bij den ingang der kamer. Eéne seconde aarzelde hij, toen boog hij de knie, en omhelsde hij haar. De sprekende, donkere oogen vestigden zich onderzoekend op zijn gelaat.

Hij had het strijdperk dadelijk na het einde van het gevecht verlaten, en eenige der aanwezigen hadden hem langs een van de boschlanen zien rijden, met denzelfden langzamen stap en met dezelfde onverschillige houding, aan welke hij den bijnaam van "den zwarten luiaard" te danken had.

En daar niemand aan de oevers van den Potomac aan hen dacht, kwam er ook geene wezenlijke verandering in het lot dezer negers langs de oevers van de Red-Rivier en den Arkansas. Deze zwarten zijn een zwak ras; met vrouwen opgevoed en door vrouwen geregeerd, waren zij zelven bijna vrouwen geworden, onbekwaam voor den strijd des levens, zonder energie en zonder moed.