United States or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij gaf je sigaren in ruil voor een feuilleton, pantoffels voor een sonnet, versche zeevisch voor paradoxen; hij praatte tegen betaling per uur zoo en zooveel met de journalisten, die stof voor de chronique scandaleuse moesten verzamelen; hij bezorgde je toegangskaarten voor de kamertribunes en uitnoodigingen voor particuliere soirées; hij gaf schildersleerlingen onderdak per nacht, per week of per maand en liet zich daarvoor met copieën naar oude meesters in den Louvre betalen.
Toen Pencroff op een mooien dag van de maand Maart eens met den ingenieur praatte, herinnerde hij Cyrus Smith een belofte, die deze nog geen tijd had gehad te vervullen. "Gij hebt gesproken van een toestel, dat de lange ladders van het Rotshuis onnoodig zou maken, mijnheer Smith," zeide hij. "Zult gij het niet binnen kort vervaardigen?" "Gij meent een hijschtoestel," antwoordde Cyrus Smith.
Nu, 't kind kwam by, en toen gaf ze hem een zoen ... verbeelje, daar we by waren! Ja, riepen de drie dochters, we waren er allemaal by! En toen bleef ze nog wat zitten voor 't bed, en praatte met Wouter ... Waar toch de jongeheer van der Gracht blyft? zuchtte jufvrouw Laps. 't Is maar, weet u, oom, omdat we 'n verrassing hebben. En eindelyk ging ze heen ... en ze liep als een prinses.
Hij voelde Franks vriendschap herleven, voelde in zichzelven, gestreeld door die herleving een medelijden, bijna sympathie, poogde Frank op te wekken, praatte van eens een souper te geven, met dametjes, zooals vroeger. Hij maakte plan, om voor een paar dagen hier naar toe te gaan, daar naar toe te gaan.
Het jongentje was blijkbaar trotsch op zijn soldaten vader en het kleine krullekopje van een meisje acht jaar was ze nauwelijks praatte aan één stuk door, en na iedere tien hapjes wipte ze van haar stoel, om nog eens dicht bij vader te komen, eventjes zijn hand vast te houden en met zoo'n vreugde naar hem opziend, dat men zich kon indenken hoe zeer ze hem gemist had.
Zoo beteekende, wanneer hij met mij praatte, zon hij kom op, zonsopgang; kai-kai hij blijf, dat het diner klaar was; en buik van mij loop rond wilde zeggen dat zijn maag niet in orde was. Hij was een klein mannetje, en bovendien nog ingeschrompeld; van binnen en van buiten verschroeid door brandenden drank en brandende zon.
Er kwamen ook een paar dames, met wie ze 'n poosje praatte, al voortbordurend, monogrammen op kussensloopen, telkens weer zoo'n H en B fraaielijk in één geslingerd. Ze schoot er goed mee op dien dag; haar uitzet was nu bijna klaar....
Deze was een goed spreker, zeker, maar hij praatte niet, om niets te zeggen. Hij had heel wat van de wereld gezien, Europa, de kusten van Afrika, Amerika, Azië en Oceanië. Het bijzondere was, dat hij goed had gezien al wat hem onder de oogen kwam.
De oude Kniesj slaakte nogmaals een zucht, maar ditmaal was het eerst een echt pijnlijke zucht. Toch praatte hij niet meer, en nadat hij een handvol koper uit den geldbuidel genomen had, begon hij hem stuk voor stuk voor te tellen, terwijl hij het geld bedaard op de tafel neerlegde. "Hoor eens! Kan je tot drie tellen?" vroeg de soldaat aan den boer.
Een valsche melodie speelde door zijn ziel. Het duurde wel een maand vóór Gerard met den vader over 't meisje praatte. Magere Hein was met een volle beurs gekomen hij moest met een leege heengaan. Verdrietig zeide hij: "Daar blijft van mijn geld niets over." Gerard boog zich naar hem over, en fluisterde: "Ik heb je dochter lief, magere Hein!
Woord Van De Dag