United States or Democratic Republic of the Congo ? Vote for the TOP Country of the Week !
Elke klepelslag gromde 't schandaal heftiger in de gemoederen, dee de brandblusschers langer napraten. Je zou zoo 't raam uitvliegen om den kippigen vent, die nog wel 'n uur an 't touw zou trekken, te waarschuwen. Heel kort had-ie den inval om den burgemeester telephonisch op te schellen. Hij zou z'n praatje wel maken, brutaal liegen dat ze hier of daar waren geweest. Jawel!
Met z'n dertiene ete, nie voor al 't geld van de wereld dan had 'r een weg gemotte. Met bolle stappen dook Eleazar de trap af, mal-vergenoegd. Wel meer had-ie 't meegemaakt, dat in tijden van armoe, een-hoog en twee-hoog d'r eten bij mekaar brachten.
"Zie je," had-ie al voor járen geredeneerd, lang voor iemand (behalve Jules Verne) 'r zich druk om maakte: "wij verspillen ons geld an dure oorlogsschepen. Engeland heeft maar te toeten en onze paar schuiten zijn geblazen. Als ik ingenieur was, sliep 'k niet rustig voor 'k 'n onderzeesche boot had gebouwd. Dat k
.... "Niks." Die kwaje bengel.... D'r kwam rook uit z'n lessenaar!.... Wacht eens.... Nou had-ie 'm vast in z'n nek en smeet 'm de deur uit.... Zoo!.... Als ze 'm tarten wouen!.... Jawel.... 't was 'n brandende sigaar!... Nou waren de anderen ook dadelijk muisstil. 't Hielp als je een voorbeeld stelde.... Goeie God, wat was 't warm.... die gloeiende kachel in z'n rug.
"Och," zei hij, "ga er niet heen, je hebt er niets aan." Huysmans, ja dat is een goeie mop, die was ambtenaar aan een ministerie, en daar had-ie de afdeeling: "Slachtoffers van de coup d'état van 1852". Ik kwam hem eens van zijn bureau halen: we zouden saam dineeren. En toen ik binnenkwam, zag ik dat ie haastig iets wegmoffelde onder een buvard.
In den deurpost, 't licht dempend, met 'n stem die 'm zeer deed nóoit had-ie 'r zoo gehoord bijna onbeweeglijk, den arm strak omhoog, vroeg ze: "Waar is de mezoesos?"... "Weg", zei hij, geprikkeld door Druif's betoogend zwijgen. "Wáár weg?", vroeg ze nog eens. "Weet 'k niet!", zei hij, ongeduldig. Langzaam zakte Reggie's arm, langzaam ging ze naar 'r stoel terug.
De tanden had-ie in 't lippenvleesch gegrimd, om 't niet sentimenteel uit te gillen toen had-ie hokkend, hoog-van-stem gezegd dat-ie dacht, dat ze dat z'm geroepen had, n
De lucifer ging uit en hij stootte z'n blooten voet tegen 'n poot van de tafel. "O!... O-oooo!... Au-oooo!" "Hou dan toch effen op!" "As jij 't maar voelde!... O!... O!... Ik wor gek! Ik wor gék!" Daar had-ie licht en het fleschje had-ie ook te pakken. "O!... O-oooo!... Au-o-o-o!" "Mensch, gil toch zoo niet voor de buren... Hier... Heb-ie 't... Spoel nou maar goed."
Na Rebecca's folterende woorden op 't portaaltje, na z'n doffe wanhoop in 't Park, was alles in één koorts geschied, had-ie moeite de schakels te hervinden, 't Sterkst was 'm het benauwend geworstel met tante Reggie 's slap-geknakt lichaam bijgebleven, 't lichaam dat-ie uit de alkoof door de brandende kamer had gesleept.
Nou, Essie wou niet bewere dat ze voor zestien persone van één poot kon koke, maar ze bracht 't 'n heel eind van 'n dubbeltje koppevleesch. Dovid knoopte z'n broek los, zat even te puffen. In geen maande had-ie zoo dik-betoeg gegete. Sappig peuterde z'n wijsvinger in z'n mond om 'n graatje los te werken, dat tusschen de tanden schrijnde.
Woord Van De Dag