United States or Morocco ? Vote for the TOP Country of the Week !
En dan gaat het stuk boon, dat het bloed ingezogen heeft, aan het trekken en trekken, on het andere stuk meester te worden, en dan helpt het bloed de wrat en deze valt spoedig af." "Ja, dat is waar, hoewel je er onder het begraven bij moet voegen: 'Weg, boon, weg, wrat, kom me niet meer plagen. Zoo doet Joe Harper het ten minste. Maar hoe genees jij ze met doode katten?"
Sid was ongesteld en liep het pretje mis, en Marie bleef bij hem te huis. Bij het afscheid nemen zeide mevrouw Thatcher tot Becky: "Je zult wel wat laat tehuis komen. Misschien was het wel beter dat je bij een van de meisjes bleeft slapen, die het dichtst bij de kade woont." "Dan zal ik maar bij Suze Harper blijven, mama." "Goed, maar gedraag je behoorlijk en wees niet lastig."
Men zou een speld hebben kunnen hooren vallen. De meester zag gezicht voor gezicht aan, om teekenen van schuld te ontdekken?" "Benjamin Hogers, hebt gij dit boek gescheurd?" Een ontkennend antwoord, gevolgd door een pauze. "Jozef Harper, gij?" Weder een ontkennend antwoord. Tom werd onder de kwelling van den langzamen voortgang der zaak, hoe langer hoe onrustiger.
"Toen begon juffrouw Harper te schreien en zeide, dat het precies hetzelfde met haar Joe was en dat ze wilde dat zij hem geen zweepslagen gegeven had omdat hij room had gesnoept, dien zij zelve uit het raam had gegooid." "Tom! De Geest was op u, gij waart aan het profeteeren, dat waart ge! God in den hemel! Ga voort, Tom!" "Toen zei Sid... Hij zei..."
Tom is zeker van nacht aan uw huis blijven slapen en durft nu niet in de kerk komen, niet waar? Ik zal weer een appeltje met hem te schillen hebben." Mevrouw Thatcher schudde het hoofd en werd nog bleeker. "Hij is niet bij ons geweest," zeide juffrouw Harper, met een verontrust gelaat. Ook tante Polly werd angstig. "Joe Harper, heb je mijn Tom van morgen al gesproken?" "Neen, juffrouw."
Tom, ik weet niet wat er van een jongen groeien moet, die zich zoo gedraagt als jij. Ik schaam me dood, als ik er aan denk, dat je me stilletjes, zonder een gezicht te vertrekken, naar Sientje Harper hebt laten gaan!" Uit dat oogpunt had Tom de zaak nog niet beschouwd. Het verhaal, dat hem vóór schooltijd zoo ijselijk grappig had toegeschenen, was nu een gemeene leugen geworden.
En dat ik hem nooit, nooit, nooit meer op deze aarde zal terugzien, die arme, miskende jongen!" En juffrouw Harper snikte, alsof haar het hart zou breken. "Ik hoop dat Tom in betere gewesten is," zeide Sid; "doch als hij hier wat meer..." "Sid!" Tom voelde het fonkelen van tantes oog, ofschoon hij het niet zien kon. "Geen woord ten nadeele van Tom, nu hij is heengegaan.
Nu hebben wij het en wij zullen het alleen aan Joe Harper en Ben Rogers vertellen, want die zullen natuurlijk tot de bende behooren, anders zouden wij er niets aan hebben. De 'Bende van Tom Sawyer, klinkt prachtig; doet het niet, Huck?" "Ja, Tom, 't klinkt best. En wie zullen we bestelen?" "Wel, iedereen. Verdwaalde lui; dat is zoo de gewoonte." "En ze doodmaken?" "Neen, niet altijd.
Toen kwam het "Café Chantant," der negerzangers in de stad en maakte sensatie. Dadelijk werd er door Tom en Joe Harper een speel- en zanggezelschap opgericht en de knapen vermaakten zich daarmede een paar dagen. Zelfs de dag van den intocht des nieuwen Senators mislukte gedeeltelijk, omdat het hard regende. Toen kwam er een paardenspel.
Tegen elf uren stond Juffrouw Harper snikkend op om heen te gaan, en door eene opwelling van wederzijdsch medelijden gedreven, vlogen de beide van kinderen beroofde vrouwen elkander in de armen en namen daarna afscheid.
Woord Van De Dag