United States or Eritrea ? Vote for the TOP Country of the Week !
Op zekeren dag begaf Dik zich na schooltijd naar de markt, om zijne speelmakkers te zoeken, toen hij Anneke huilend op den weg zag staan. Een eindje verder stond Bruin Boon aan den kant van het kanaal te hengelen. "Wat scheelt er aan, Anneke?" vroeg Dik. "Bruin heeft mijn appel afgenomen, en nu staat hij hem op te eten," snikte Anneke. Dik liep zonder spreken op zijn vijand aan.
Menschen niet; maar mijn plicht jegens Kerlingaland, jegens de vrijheid. Neen, neen. Mijn vonnis is geveld; en ik zelf heb het aanvaard. Hoe dit mogelijk, hoe dit onvermijdelijk was, zal ik u later verklaren, zuster lief. Nu heb ik geenen tijd; men wacht op mij." Hij hoorde hoe Dakerlia snikte; hij zag hoe glinsterende tranen van hare vingeren ten gronde vielen.
Het kan niet! snikte zij en schudde heur hoofd, dat tegen hem gevlijd lag, heen en weêr. Het kan nooit! Ja Eline, het kan wel! antwoordde hij. Je zegt, dat je van niemand anders dan van mij hadt kunnen houden, wanneer je mij eerder gezien hadt. Misschien was je mij dan onverschillig gebleven; in elk geval zijn dat veronderstellingen, die mij niets kunnen schelen.
"Grootmoeder, waarom zouden wij nu al over dien vreeselijken tijd spreken, die na uw dood voor mij komen moet? Wij zijn nu immers nog bij elkaar en ik hoop dat dit nog heel, heel lang zal duren en later...." zij snikte even, maar vermande zich spoedig en vervolgde vroolijk: "dan hoop ik toch mijn best te doen om hier op het dorp of in de buurt te kunnen blijven.
Daarop bediende hij er zich van en deed de rest in zijn knapzak voor later. De boerin begon te schreien. Het waren hun beide laatste hammen, snikte ze, en zij hadden die morgen aan een herbergier in Thorn moeten bezorgen. Hoe zouden zij kunnen leven, als er door de soldaten, geregeld maar, zóó met hen gehandeld werd?
Henk stond op. Mathilde zag aanstonds, dat er iets was voorgevallen; zij zag haar moeder weenen, zij zag Frédérique's machteloozen toorn, zij zag de verlegenheid van Henk. Breng.... de kinderen...! snikte mevrouw en zij stootte Nico van zich af. Mathilde wenkte ze aanstonds te zamen aan de geopende deur. Ga naar boven, naar juffrouw Frantzen, en stil zijn! fluisterde zij.
»Vader! vader!" snikte Claudine, »gij weet niet wat gij mij doet met dit te zeggen; dus ontneemt gij mij alle hoop," vervolgde zij hartstochtelijk; »weet gij dan niet dat ik Frits liefheb met mijn gansche hart, nog altijd en ondanks alles!"
Terwijl Effie in den hoek tegenover hem zich in slaap snikte, riep hij zich elke fase, elk tooneel van hun toenemende vertrouwelijkheid te binnen, totdat het overzicht uitliep op zijn raadselachtige ervaring van den vorigen nacht en de herinnering aan Beatrice's afscheidswoorden.
't Knetterend kaarslicht kaatste flauw in den spiegel. Ze had de deur op slot gedaan, bang voor den vreemden man in huis, soesde voor zich heen, triestig, met een huilerig gevoel van onvoldaanheid. O God! O God! Plots was ze helder wakker, duwde 't hoofd in de kussens, snikte zoo hartstochtelijk, dat 't lichaam in rukken bewoog.
Meneer, mevrouw, de dochter uit 't huis verdwenen de deur op slot en Kobus die orders had z'n mond te houden.... "Nou, Pièt," dolk-stak mevrouw: "wat zeg je daar van?" "Ik zeg niks," zei hij geslagen: "'t wordt 'n miserabele historie. Misschien beleven we de oplossing niet." "O, o," snikte mevrouw, haar tranenloop van den nacht hervattend: "zoo troost-ie je zoo troost-ie je"....
Woord Van De Dag