United States or Guyana ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Gij vergeet, dat de rekening ook het onderhoud van den skydskarl en het paard betreft," merkte Hulda op. »Kan niet schelen! Ik vind het duur. Als dat zoo gaat, en de menschen zoo gevild worden, dan verwondert het mij geenszins, dat hier in huis goede zaken gedreven worden!" »Wat is er dan te duur gerekend?" vroeg Hulda rood van verlegenheid.
Mij kunnen je jongens niets schelen: ik ben tòch de gunsteling des Keizers, al heb jij bastaard-tweelingen.... Hij heeft grillen; als het bekend wordt, Crispinus en hij jaagt mij weg van de vrouwen der Keizerin! Waar moet ik heen? Geld heb ik niet, moet ik het paleis verlaten! Hij lachte. Verdien d
"O, is het anders niet," hernam zijn gast, "dan wil ik u deze wel verkoopen, en ge kunt ze betalen wanneer het u schikt. Maar wat kan het mij ook schelen, ik heb geweren genoeg. Ik wil royaal zijn en ze u cadeau geven. Als ik niet royaal kan zijn, zou ik niet weten wie!"
"Deze nieuwe opoffering is thans onnoodig," antwoordde Blanche. "Waar ik niet meer vrij ben, kan het mij weinig schelen of Sicilië in de asch wordt gelegd en aan wie gij uw hand schenkt.
"Waarachtig niet ik wil ook mijn schot hebben." "Maar op uw vriend, meneer Biggs!" "Dat kan me niet schelen, ik zal schieten op wie dan ook; schot om schot, en ik zal zoo goed mogelijk raken." "Neen, heeren, daar tegen teeken ik protest aan," riep Easthupp; "ik ben hier gekomen om voldoening te eischen van meneer Rustig en niet om meneer Biggs op me te laten schieten."
Een kolonel, of zoo iets, moest heel subiet overleden zijn; en een dokter die hem vermoedelijk bestolen had, zou de vlucht hebben genomen, hij wist er het rechte niet van, maar 't heeft hem ook niet kunnen schelen; morgen stond het toch in alle couranten. Voor 't oogenblik had hij maar één gedachte, namelijk de vrees van te laat in Utrecht te zullen komen.
"Twee dingen zijn maar de vraag: vooreerst, zullen we het schip inhalen of niet en dan als we het inhalen, is 't wel het vaartuig, waarop wij 't gemunt hebben." "'t Schijnt jou al heel weinig te kunnen schelen."
't Kon hem allemaal geen zier schelen, maar 't hield hem bezig; bij die ruwe oppervlakkigheid was zij het verst en was het mogelijk te leven..., maar toen hij naar huis liep was hij moe en lam, alleen nog in staat zich zuchtend te herinneren dat hij tóch den heelen dag aan haar gedacht had..., en dat het voortaan wel altijd zoo zijn zou.... Hij had een afspraak gemaakt voor den volgenden morgen; hij ging naar den Kunstkring met een van zijn nieuwe vrienden.
Wat kan 't ons schelen, al worden er eenigen van ons gedood! We kunnen een coup wagen! Wat dunkt u?" En werkelijk maakten de officieren zich gereed om zich op de muitelingen te werpen die bezig waren om de sloep uit haar davids te tillen, toen Churchill, wien dit onderhoud, hoe kort ook, niet ontgaan was, hen met eenige goed gewapende mannen omsingelde en hen met geweld deed scheep gaan.
"Daar heb ik niet tegen," zeide hij: "op voorwaarde, dat gij het aan niemand laat lezen, althans in de eerste veertig jaren niet; want er zijn te veel personen in gemoeid, wier kinderen of kleinkinderen nog leven. Wat later gebeurt, kan mij niet schelen: al wil men het uitgeven; want dan zullen de daarin voorkomende portretten wel niet meer dan antiquiteiten zijn."
Woord Van De Dag