United States or Zimbabwe ? Vote for the TOP Country of the Week !


Dat u de mooiste stem hebt van de wereld, en de beste zanger bent, dien hij kent. Heb je me dan nog nooit hooren zingen? Nee nooit. Dan moet je morgen eens naar me komen luisteren. Ik zal je een plaats sturen. Dat gaat niet. Hoezoo? Ik ben eerst acht en ga naar bed als de voorstelling begint. En wou je me toch zoo graag hooren zingen? Wat graag!..

Zij begreep hem niet dadelijk en bleef hem toen verschrikt aanzien, met open mond. Waarom? vroeg zij ten laatste, sidderend, bang, dat hij iets begrijpen zoû van wat in haar woelde. Omdat het zoo beter voor je zoû zijn, kind! sprak hij zacht. Ik heb het recht niet je leven vast te ketenen aan het mijne: ik ben gebroken, ik ben een oud man, en jij bent jong ... Zij vlijde zich tegen hem aan.

Eensklaps, als eene verrassing, bij eene wending van den weg, lag het dorpje Horze voor de oogen der wandelaars; eenige huisjes en hutjes met een broodwinkel, een pastorie, eene uitspanning, een stal, verstrooid om een klein kerkje, en Eline zag verbaasd rond, en zeide, dat ze het dorp niet zag. Maar je bent er... hier... daar... dat is het dorp! zeide Otto. Wat!

Laat me hem mee naar huis nemen, goeie menschen, of hij zal zijn vader en moeder doen sterven en mijn hart breken!« »Wat is dat voor den duivelzei een man, die uit een bierhuis te voorschijn schoot met een witten hond dicht achter zich. »Oliver! Gauw naar huis, naar je arme moeder, rakker die je bent! Dadelijk naar huis.« »Ik hoor niet bij ze. Ik ken ze niet.

We kunnen je vandaag het schoentje niet weergeven. Wanneer je weer vroolijk bent, kom dan maar weêr bij ons terug." Lies was overbluft, door zulk een onverwachten tegenstand. Ze was aan zulk een wijze van behandelen niet gewend. Ze verroerde zich niet, zei niets tegen. Bij het heengaan knikte ik haar goedig vriendelijk toe.

»Wat gaat jou dat anvroeg juffrouw Bumble nog eens. »'t Is waar, jij bent de moeder hier, vrouwtjegaf Mr. Bumble toe, »maar ik dacht, dat je misschien niet in de buurt was.« »Ik zal je eens wat zeggen, meneer Bumblegaf zijn vrouw terug. »We hebben jou hier heelemaal niet noodig.

"Niets is immers natuurlijker of geschikter voor mijn professor dan een school te openen, en voor mij, dan graag op mijn eigen plaats te willen wonen." "Kijk, zij neemt al airs aan," riep Laurie, die de zaak als een prachtige grap beschouwde. "Maar mag ik ook vragen, waarvan je van plan bent de inrichting te doen bestaan?

Maar, dokter, wat beteekenen die vragen? Wat wil men van mij?" "Die oom van je in Amerika is gestorven en heeft geld nagelaten aan je vader." "Mijn vader is immers dood!" "Maar jij bent zijn erfgenaam en daarom komt dat geld jou toe! 't Is een kapitaaltje, dat..." "Dus zou ik rijk worden, ik?" "Rijk, neen, dat is het woord niet, maar..."

Kijk, je bent heelemaal buiten adem!" zei mevrouw d'Ablong, terwijl zij het meisje naar zich toetrok. Zij kuste haar op het voorhoofd en zag haar vol liefde en trots in de mooie oogen. Toen keerde ze zich om en zei: "En hier heb je Elsje nu." "O!" zei Cécile op een langerekten toon, verwonderd en onverschillig te gelijk.

Mijnheer Konig was als door den donder getroffen en staarde McCoy aan alsof hij een krankzinnige voor zich had. "Aan land gaan?" riep de kapitein. "Waarom in Godsnaam? Het duurt drie uren eer u daar bent in uw kano." McCoy mat den afstand tot het verre land en knikte. "Ja, en het is nu zes uur. Ik ben niet aan land vóór negen. Het volk kan niet eerder bijeen zijn dan tien uur.