United States or Bulgaria ? Vote for the TOP Country of the Week !
McCoy en de stuurman probeerden het en voelden de lijn nijdig trillen en zoemen in den greep van den vloedstroom. "Een vier-knoops-strooming", zei mijnheer Konig. "En een oostelijke in plaats van een westelijke", zei kapitein Davenport, en staarde McCoy verwijtend aan, alsof hij hem de schuld wou geven.
Mijnheer Konig was als door den donder getroffen en staarde McCoy aan alsof hij een krankzinnige voor zich had. "Aan land gaan?" riep de kapitein. "Waarom in Godsnaam? Het duurt drie uren eer u daar bent in uw kano." McCoy mat den afstand tot het verre land en knikte. "Ja, en het is nu zes uur. Ik ben niet aan land vóór negen. Het volk kan niet eerder bijeen zijn dan tien uur.
Mijnheer Konig aarzelde, klom toen over de verschansing en liet zich neer in de boot. "Een halve streek afhouden, kaptein." Kapitein Davenport schrok. Hij had gedacht dat hij zijn schip voor zich alleen had. "Ja, ja, een halve streek is het", antwoordde hij.
Koning, De Koning, Coninck, Keuning, De Ceuninck, De Ceunynck, De Cueninck, Conninck en het hoogduitsche König. Hertog, De Hertog, Den Hertog, De Hertoghe, Hartog, Hartoch, Hartogh, De Hartog, Den Hartogh, met het hoogduitsche Herzog en het fransche Le Duc. Graaf, Graaff, Graeff, De Graaf, De Graaff, De Grave, De Graeve, Greve, De Greef, De Greeve, De Greve, en het fransche Le Comte.
En het is juist deze strooming die dien naam mee op zijn geweten heeft." "Ik heb 's gepraat met een varensgezel in Sydney", zei mijnheer Konig. "Hij had lang gehandeld in de Paoemoetoe's. Hij vertelde me dat verzekering daar achttien procent was. Is dat zoo?" McCoy glimlachte en knikte. "Als ze nog verzekeren", vulde hij aan. "De reeders schrijven ieder jaar twintig procent op hun schoeners af."
Een patriarchale baard, ongeknipt, daalde neer tot halfweg zijn borst. Twee kwartjes zouden hem bij een uitdrager compleet hebben uitgerust zooals hij nu voor hem stond. "Soms familie van McCoy van de Bounty?" vroeg de kapitein. "Mijn overgrootvader." "O", zei de kapitein, en hij bedacht zich. "Mijn naam is Davenport, en dit is mijn eerste stuurman, mijnheer Konig." Ze schudden elkaar de hand.
"Ik wist wel dat ik gelijk had!" schreeuwde hij bijna toen hij de waarneming had uitgewerkt "eenentwintig, vijfenvijftig, zuid; honderdzesendertig, twee, west. Daar! We zijn nog acht mijlen te loevert. Wat hebt u gekregen, mijnheer Konig?"
Na twee jaren waren alle inboorlingen vermoord en de blanken op vier na. Het waren Young, John Adams, McCoy, mijn overgrootvader, en Quintal. Dat was ook een kwade. Eens beet hij zijn vrouw een oor af, alleen maar omdat ze niet genoeg visch voor hem ving." "Wat een beestentroep!" riep mijnheer Konig.
Neen, Mangareva is de naaste plek die u gebruiken kunt." "Dan zal het Mangareva zijn", zei kapitein Davenport, de grommende tegenwerpingen van zijn stuurman onderbrekend. "Roep het volk achter, mijnheer Konig." De matrozen gehoorzaamden. Ze strompelden moe langs het dek en deden pijnlijke pogingen om haast te maken. Hun uitputting was zichtbaar in iedere beweging die ze maakten.
De eerste stuurman keek naar zijn cijfers en zei met een lage stem: "Eenentwintig, vijfenvijftig heb ik ook, maar mijn lengte is honderdzesendertig, acht en veertig. Dat brengt ons een heel stuk naar lij " Maar kapitein Davenport negeerde zijn berekeningen met een zóó verachtelijk stilzwijgen, dat mijnheer Konig op zijn tanden knarste en wild vloekte in zijn baard.
Woord Van De Dag