United States or India ? Vote for the TOP Country of the Week !
Weliswaar kan men in het algemeen zeggen, dat het lichaam geen enkele bekoorlijkheid bezit, die op zichzelf verachtelijk of van lagere orde is. Voor callipygische schoonheden behoeft de bezitster zich evenmin te schamen als voor welke andere natuurlijke schoonheid. Maar zoo zeker als dit is, even zeker is het, dat de aard der effecten van alle schoonheden in het minst niet gelijk staat.
Zij glimlachte verachtelijk en nam haar boek weer ter hand. Maar nu kon zij in het geheel niet meer bevatten, wat zij las.
"In allen deele," antwoordde Magdalena, haar zoon verachtelijk aanziende. "O God!" riep de Gravin: "mijn zoon, mijn Ulrich leeft nog! doch waar is hij? wie brengt hem tot mij?" "Hij is ontsnapt," zeide de Fiskaal, "doch ik vlei mij, dat wij hem vinden zullen." "Dat hoop ik ook," dacht Bleiswyk: "doch waar hij zit, weet slechts één mensch...; en die alleen kan de ontknooping van dit spel maken."
Achteraf bedenk ik, dat we een prachtig stel kerels geweest waren om rijk te zijn, maar "centen hebben" vonden we verachtelijk; alleen Hoyer begon daar vrij gauw anders over te denken. Bavink begreep niet, waarom die kerels zoo maar in rijtuigen mochten rijden en dure jassen aanhebben en andere lui commandeeren, die niet stommer waren dan zij. Automobielen zag je toen zoo nog niet.
De vrouw kan haar man liefhebben, en toch verachtelijk zijn. De jongere Helmond wordt nu afgeleid. Er waren nog twee personen naar binnen gekomen. Dat moeten haar ouders wezen. Hij spreekt fluisterend met hen, maar, hij zal hun niet toonen dat hij medelijden heeft met hun kind. Dat kind, die dochter, veracht zijn vrouw, zijn schat, en daarom.... Philip staat nu weder alleen.
Voor Adolf bleef hij slechts een oogenblik staan, spuwde een klad tabakssap over zijne glimmend gepoetste laarzen en keerde zich met een verachtelijk "Hm!" van hem af. Voor Suze en Emmeline bleef hij wederom staan.
Ik kan mij de gedachte van menschenmoord niet gemeen maken; het schijnt mij, dat ik morgen waarlijk een verachtelijk schepsel worden zal; ja, ik zal mij zelven verachten. En geene hoop meer! Het moet zoo zijn." "Mijn zoon," sprak de vader, met zijne oogen naar de tafel wijzende, "neem dit boek, dat de Schout mij getoond heeft, en lees uw vonnis op de openliggende bladzijde."
Neen, neen, dat hoefde zoo niet. Geen hoogere macht heeft het aldus bevolen. 't Is menschenwerk, laf, gemeen, verachtelijk menschenwerk dat daar ligt! Iemand heeft mij eens gezegd, of ik heb het ergens gelezen, dat het Maas-departement een der aller-achterlijkste, vuilste en armoedigste van Frankrijk is. 'k Geloof het werkelijk. Nog nooit heb ik iets zóó vuils gezien als deze dorpen.
Wij zijn maar met ons vieren. Maar wij hebben een geduchte rekening met den Shoet te vereffenen. Hij en zijn rakkers hebben ons te vreezen en niet wij hen. Ik laat al dat tuig met een enkele handbeweging in het stof bijten. Daarbij streek ik verachtelijk mijn rechterhand over het vlak van mijn linker, als vaagde ik al dat tuig weg. Het was volstrekt mijn bedoeling niet om te bluffen of te pochen.
Of 't de barre heide was in haar winterslaap, of het bosch wanneer er de nachtegalen sloegen, de rand van 't veld met zijn wilden bloei van kelkjes en klokjes, die verachtelijk onkruid heetten, of de blauwe einders die in kringen lagen om het glooiende landschap, het vervulde hem met een blijheid, waarvoor hij in zijn stille uren heimelijk naar woorden zocht.
Woord Van De Dag