United States or Equatorial Guinea ? Vote for the TOP Country of the Week !


Er was één ding dat Bertie verfoeide, en dat was rijst met kerrie, dus zoo gebeurde het dat hij alleen deel had aan een verleidelijke omelet. Hij had zijn bord heelemaal leeg, toen Harriwell zich van de omelet bediende. Eén mondvol proefde hij, toen spuwde hij het uit met veel misbaar. "Dat is de tweede keer", verkondigde McTavish onheilspellend. Harriwell zat nog steeds te rochelen en te spuwen.

Nee, hoor!" En hij spuwde op den grond, zich 't voorhoofd wisschend met zijn hemdsmouw. "Dan hebben ze 't maar wat beter op de mijn!...." "Je zoudt toch niet naar de mijn willen gaan?" "Vijftig mark in de week...." "Toch zoo dadelijk maar niet!" "Maar later toch! En je hier alles moeten laten welgevallen van zoo'n boer, die je slecht eten geeft en geen enkel goed woord?"

Eenigen stopten hun wat geld in de handen. Als bewijs van zijne bijzondere tevredenheid over de ontvangen gift, gaf de reus een paar zijner aanbidders een gevoeligen nekslag met de beenige harde vuist, en spuwde een ander, wiens gift grooter was dan van een der overigen, in het gelaat.

Maar dadelijk spuwde ik den verleidelijk zoet smakenden stengel uit en vertrapte met mijn hoeven de bloem. Plotseling doofden alle lichten en een helsche storm van gekrijsch warrelde razende op in de duisternis.

Ja, Sander, stemde Snepvangers in, voelde zich getroost, en spuwde naar den rand van het voetpad. Snepvangers leefde ingetogen en in vrede met de menschen en de maatschappij. Hij dacht nu het leven te kennen, en door ontgoocheling en ondervinding wijsheid te hebben vergaard.

De vischverkooper! zuchtte Uilenspiegel nog. Hij spuwde bloed door den mond en de neusgaten, en hij bleef met gebogen hoofde, boven de gloeiende kolen hangen. Toen riep Soetkin: Hij is dood! Zij hebben hem vermoord! Ha! hem ook! Rechters, doet het vuur weg! Laat mij hem in mijne armen nemen, om getweeën te sterven. Gij weet dat ik niet kan wegloopen, met mijn gebroken voeten.

Achter de damp-fletse ruiten heenschoot het landschap, schaduw van huizen, zweving van licht over nog groenende weiden. Ze geleken te reizen van dorp naar dorp in 'n ouwe diligence, botsend bij 't harde gebult van den dijk. Bij tijden spuwde de pruimende groentenjood spatsel naar zij van de deur en 'n drager zat geduldig te wriemlen om 'n balein van z'n parapluie te hechten.

De infanteristen hebben vodka laten halen in het kamp, zeide Maximoff na eene lange stilte. De uitgezonden manschappen zijn juist terug. Hij spuwde in het vuur. Den onderofficier heeft gezegd, dat hij onzen gewonde gezien heeft. Leeft hij nog? vroeg Antonoff, terwijl hij den ketel omroerde. Neen, hij is dood.

Haley en de vreemdeling bleven een poos zitten rooken, daar geen van beiden genegen scheen om ter zake te komen. Eindelijk zeide de vreemdeling: "Gij zoudt wel niet meer dan tien dollars voor dat snaakje willen hebben, daar gij hem toch van de hand moet doen?" Haley schudde zijn hoofd en spuwde met bijzonderen nadruk. "Wel neen," zeide hij en begon weder te rooken.

Hij hoestte en spuwde zonder ophouden, en wilde niet sterven wilde niet gelooven, dat hij zou sterven. De pokdalige, door hem losgekochte Maria stond met een doek om het hoofd bij hem en paste hem op. Op zijn verlangen werd er een wonderdoend heiligenbeeld bij hem gebracht. Ik herinner mij de uitdrukking van zijn gelaat, toen hij tot dit beeld bad.