United States or Greenland ? Vote for the TOP Country of the Week !
Deze neven waren twee vroolijke knapen; zij heetten Jonas en Adolf; hun pa had hun twee nieuwe handbogen gegeven, en deze hadden zij meegebracht, om ze eens aan Ida te laten kijken. Ida vertelde hun van de arme bloemen, die gestorven waren, en toen kregen zij de vergunning om ze te begraven.
De beide knapen liepen met de bogen op de schouders voorop, en de kleine Ida volgde met de doode bloemen in het mooie doosje. Buiten in den tuin werd er een klein graf gedolven; Ida gaf de bloemen eerst een kus en legde ze toen met het doosje in den kuil; Adolf en Jonas schoten met hun bogen over het graf; want geweren en kanonnen hadden ze niet. Er waren eens vijf-en-twintig tinnen soldaten.
"Dunkt het u niet, Adolf, dat zij in het land van Gulik bij haar neef Willem in alle gerustheid zou kunnen verblijven?" De ridder verschrikte zichtbaar bij deze vraag. Zou Machteld in een ander land een schuilplaats zoeken en hem verlaten!
Verwonderd bleven de vrienden op een afstand staan; maar nu zagen zij haar op eens haastig oprijzen en in woeste beweging de handen omhoogslaan. Zij doet een stap voorwaarts naar den steilen afgrond, en als belette haar eene hevige benaauwdheid te spreken, zegt zij op afgebroken toon: "Adolf mijn Adolf kom geef mij mijn kind! Ik wacht u, o God, ik wacht u zoo lang!"
Duizenden stemmen galmden boven de daken der huizen, en de vreugderoepen der menigte verwarden zich brommend door elkander: bij pozen kon men echter enige der kreten verstaan. "Vlaanderen de Leeuw! Heil, heil onze Graaf!" riep het vervoerde volk met blijde handgeklap. Adolf was met de Vrouwen bij het venster genaderd.
Robrecht nam de jonge Machteld bij de hand en bracht ze uit de kamer. "Ik zal u de zieke laten zien," zegde hij, "maar spreek niet luid in zijn tegenwoordigheid." Adolf van Nieuwland was door de knapen in een zaal van Robrechts woning gedragen en op een bed gelegd. Twee heelmeesters hadden de wonde vermaakt, en stonden met Diederik de Vos bij het ledikant.
Den volgenden dag werden Tom en Adolf, met nog een half dozijn anderen, naar het slavenmagazijn gebracht, om daar te wachten tot de handelaar, die eene publieke verkooping zoude houden, een troep bijeen had. Een slavenmagazijn! Misschien maken sommigen mijner lezers zich eene allerakeligste voorstelling van zulk eene plaats.
In den hoogsten huiselijken kring, die uit Adolf, Jane en Rosa bestond, was men het eens dat zij geene lady was want ladies werkten nooit zooals zij deed en dat zij volstrekt geen air had, weshalve men zich zeer verwonderde dat zij van de familie der St. Clares zou zijn.
Skeggs zich naar Tom en Adolf, deelde, zonder veel te vragen, eenige schoppen en trappen uit; gaf een algemeen bevel om goede jongens te zijn en te gaan slapen, en ging weder heen. Terwijl dit in de slaapzaal der mannen plaats had, is de lezer misschien wel nieuwsgierig geweest, om eens in het aangrenzende vertrek te kijken, dat voor de vrouwen was bestemd.
Hierop keerde Maria zich tot Machteld en sprak: "Mevrouw, het gelieve u met mij te gaan; want Mijnheer Adolf wil wat slapen: zijn dankbaarheid voor u doet hem te veel spreken." Daar het meisje niet beter wenste dan de kamer te verlaten, mits zij niet meer alleen met Adolf dorst blijven, volgde zij gewillig haar vriendin.
Woord Van De Dag