United States or Slovakia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Overstelpt door het bewustzijn van zijn eigen heldenmoed en dien van zijn kameraden, schreeuwde hij met vlammende oogen: "Verdomd, as hij 't doet, wij ook!" De bemanning mompelde bijval en ging naar voren. "Eén oogenblik, kaptein", zei McCoy toen de ander zich omdraaide om orders aan den eersten stuurman te geven, "ik moet eerst aan land gaan."
Toen de Pyreneeën rond zwaaide, met het achterschip uit den wind, kwam een vreeselijke zee van rook en vlammen naar achteren stroomen. Kapitein Davenport liet het roer los en vluchtte in schroeiende foltering. Hij greep het meertouw van de boot die langszij lag, keek dan om naar McCoy die naast hem stond om hem voor te laten gaan.
De Pyreneeën was tot op honderd meter genaderd vóór dat de wind haar weg dreef, en op dat oogenblik, toen het werk gedaan was, barstte de hijgende bemanning uit in een stroom van vervloekingen op het hoofd van McCoy McCoy, die aan boord was gekomen en voorgesteld had naar Mangareva te gaan en hen had weggelokt van het veilige land naar een zekeren ondergang in deze vreeselijke, bedriegelijke zee.
"Mijnheer McCoy", verbrak hij opeens de stilte. "De kaart wijst een eilandengroep aan, ongeveer veertig mijlen naar het noorden, of noordnoordwesten" de Actaeon-eilanden. Wat denkt u daarvan?" "Er zijn er vier, allemaal laag", antwoordde McCoy. "Het eerste, in 't zuidoosten van den archipel, is Matoe-eri, geen menschen, geen invaart in de lagune. Dan komt Tenaroengga.
"We zijn afgedreven terwijl we bij-lagen." "Ik lig al een streek hooger", was het antwoord. "Is dat niet genoeg?" "Ik zou er twee streken van maken, kaptein. Dit stukje wind heeft die westelijke strooming harder vooruit geschopt dan je denkt." Kapitein Davenport gaf toe tot anderhalven streek, en ging toen het want in, vergezeld van McCoy en den eersten stuurman, om uit te kijken naar land.
Men kon den kajuitsjongen hooren huilen in lij van de kombuis. Het was zijn eerste reis, en de vrees voor den dood was sterk in hem. De kapitein liep met een woedend gezicht rond, nerveus op zijn snor kauwend, niet in staat een besluit te nemen. "Wat denk jij ervan", vroeg hij, stilstaand naast McCoy, die zat te ontbijten met gedroogde bananen en een kroes water.
Een paar minuten later, juist toen de kapitein had ontdekt dat een nieuwe strooming uit het noordoosten de Pyreneeën had gegrepen, riepen de uitkijken in de mast-toppen, dat er kokospalmen in 't westen waren. "Dat is Raraka", zei McCoy. "We komen daar niet zonder wind. De strooming trekt nu naar 't zuidwesten. Maar we moeten goed uitkijken.
McCoy at zijn laatste banaan op, dronk zijn kroes leeg, en keek langzaam om zich heen. Er was een teedere glimlach in zijn oogen toen hij zei: "Wel, kaptein, we kunnen even goed varen als verbranden. Je dek zal het niet eeuwig uithouden. Het is al veel warmer van morgen. Heb je misschien een paar schoenen die ik kan dragen. Het wordt onpleizierig voor mijn bloote voeten."
De Pyreneeën schepte twee zware zeeën toen ze volgebrast en opnieuw vóór den wind gebracht werd; en de eerste stuurman gaf uiting aan den wensch om al dat water in het ruim te hebben, als het er maar ingebracht kon worden zonder de luiken af te nemen. McCoy dook met zijn hoofd in het kompashuisje, en keek naar den koers die men zette. "Ik zou'r een beetje hooger houden, kaptein", zei hij.
Met deze bries kunnen we er morgen vroeg om negen uur zijn." Kapitein Davenport raadpleegde de kaart en overlegde lang. "Als we het schip hier op het rif laten loopen," voegde McCoy erbij, "zouden wij toch in de booten naar Barclay de Tolley moeten." De kapitein gaf zijn orders, en opnieuw draaide de Pyreneeën vóór den wind om zich nog eens op die ongastvrije zee te wagen.
Woord Van De Dag