United States or Burundi ? Vote for the TOP Country of the Week !
THESEUS. Philostratus, Ga, wek Athene's jeugd tot blij gejuich; Roep op den vluggen, dartlen geest der vreugd; Verban zwaarmoedigheid naar 't huis van rouw; Die bleeke gast past niet bij onzen trouw. Hippolyta, ik vroeg u met mijn zwaard, En won uw liefde door u leed te doen; Maar wil u huwen op een andre wijs, Met pracht en praal en blijde feestlijkheid.
Brengt den Eeuwige, gij zonen der machtigen brengt den Eeuwige roem en zegepraal! ............................ Na den psalm leest de Gazan een stuk met ongerythmeerd geluid; het is een onbegeleide wijze, die als een klagende berustende roep wordt ingezet, en aan het eind als met goddelijke vraag tot een galm uitschalt. Zacht prevelen ruischt tegelijk van alle kanten uit.
Het gaat mij weêr interesseeren, als altijd tòch weet ik, ditmaal beter dan ooit dat het "chiqué" is; dat André veél sterker en volhoudender dan den Leeuw moét verliezen, omdat ik het verkies. Hoe zal het gaan? Het publiek is eén spanning, ik ook. Vooruit, Leeuw! roep ik. Leg hem! Leg hem! Hoû je flink! Het publiek stemt in. André poogt den Leeuw omver te halen, op den rug. ...
Want men kan onmogelijk het zwermen beschouwen als een schakel te meer in de ketting van nuchter berekenende bijenwijsheid. Het is duidelijk een terugval, een loslaten van de alwijze gemeenschapskunde. Gedurende één enkel uur in haar slovend, vreugdeloos, volmaakt leven, gooit zij al haar deugden over boord en stormt weg als de Sioux-Indiaan om te zwelgen in den stroom van verboden geneuchten, zonder met de kosten te rekenen. Juist als de gemeenschappelijke onthouding hare eerste vruchten opbrengt aan voorspoed, en de korf overvol is van burgers en bezittingen, dan komt die koorts over hen en breidt zich uit als een prairiebrand. En toch is het op dit tijdstip, dat de wetten der voorzichtigheid ieder kind van de moedergemeenschap zouden gebieden pal te staan aan haar zijde, om haar te houden op de hooge plaats, die zij verkreeg door onverpoosden, harden en strengen arbeid, en met opoffering van tallooze levens. Maar de herinnering aan den voortijd is ontwaakt en die roep is niet te weerstaan. In het begin der tijden maakte de Natuur de honingbij tot bewoonster der tropen, waar geen noodzaak bestond voor gesloten huizen om de koude te weren, en geen reden om een voorraad op te leggen voor de magere dagen; want het land was overvloeiend van honing. Het bijenleven in die verre eeuwen is niet anders dan dansen in den zonneschijn, en de eenige arbeid voor de bijenvrouw was naar de naaste rijkelijk voorziene bloemkroon te vliegen, als haar broed voedsel behoefde. Maar eene afkoelende aarde, de toenemende noordwaartsche koers van het ras, en ten slotte de dwaasheid van haar eigen wijsheid het intellekt, dat zich tegen zich zelf keerde , alles werkte samen om haar oud, weelderig paradijs en haar zorgeloos leven voor haar verloren te doen gaan. De dar echter, omgekeerd redeneerende met de wijsheid van zijn eigen dwaasheid, maakte eene andere schikking met de Natuur. Hij hield vast en tot elken prijs aan zijn leven van weelde en gemakkelijke genoegens, en liet zijn maat ongestoord haar eigen gang gaan, zijn oogen sluitend voor eene nieuwe noodzakelijkheid. Het werken en de verantwoordelijkheid verzuurden en verharden h
Ha, gij zijt in den nacht tot mher Gervaas gegaan, gij hebt hem de stad verkocht, en waarschijnlijk was mijne hand in den prijs der misdaad begrepen. Zoo, zoo, gij dwaze snoodaard, gij meendet dat ik den moord der Kerels, dat ik den dood van Robrecht u zou betalen! Ga, roep de beulen; ik zal sterven met eene vermaledijding tegen u op den mond.
Doe dit om mijnentwil; zoo doe ook hij, Als hem zijns ouden vaders leven lief is. MARCUS. Ik zal het doen en spoedig ben ik weer. TAMORA. Nu ga ik weg van hier, maar tijg terstond Voor u aan 't werk, en neem mijn dienaars mede. TITUS. Neen, neen, laat Vrouwenkracht en Moord bij mij; Of anders roep ik nog mijn broeder weer, En houd mij voor mijn wraak alleen aan Lucius.
Roep bij zulke gelegenheden nooit uw smaak of uw maag te hulp, om iemand uw wensch te verklaren; daar geven ze niet om.
Roep Otto maar, Ik zal je leeren! en hij vatte hare polsen, en schudde haar uit scherts, terwijl zij zich aanstelde, of hij haar vreeslijke pijn deed..... Daarna hielp hij haar op, en zij beloofde, steeds lachende, niet meer zoo weinig gevoel voor de natuur te hebben. De kinderen waren, elkaâr bij de hand vasthoudende, met hun Engelschen oom bezig den boom te omvademen.
Zij zeggen: "het schaap wenscht zich hoorns, maar het hert geeft ze hem niet." Het Lettische "met een gouden hengel visschen" herinnert ons aan het Duitsche "met een zilveren spinnewiel spinnen." Dat men den duivel niet op den muur uitteekenen moet, leeren zij in de volgende spreuk: "roep den wolf maar, en hij is er al."
"Hoe dikwijls heb ik bevolen mij zoo iets terstond te melden?" "U moet toch rustig koffie kunnen drinken!" zei Matjeff op dien vriendschappelijk ruwen toon, waarover men zich nooit kan ergeren. "Nu, roep haar dadelijk binnen!" gebood Stipan Arkadiewitsch en bracht zijn gelaat in strenge plooi. De suppliante, de vrouw van een kapitein Karenina, had een onmogelijk en zinneloos verzoek.
Woord Van De Dag